مردم تشنه شادی هستند یا این شکست مستحق شادی بود؟

شادی‌های شب گذشته مردم کشورمان به ویژه شادی گسترده پایتخت نشین‌ها پس از شکست ناعادلانه تیم ملی فوتبال کشورمان مقابل تیم ملی فوتبال آرژانتین، با رویکردهای متفاوتی نزد گروه‌های مختلف همراه شده و حتی برخی این شادی را اسباب وهن مردم ایران در سطح افکارعمومی جهان تلقی کرده‌اند اما حقیقتاً در پس شادی گسترده شب گذشته چه بود؟

به گزارش «تابناک»، هیچ تحلیل گر فوتبالی تصور نمی‌کرد دیشب بازیکنان ایران اینچنین حرفه‌ای ظاهر شوند و کارلوس کیروش سرمربی تیم ملی فوتبال چنین تیم منسجمی را برای رویارویی با قهرمان دو دوره و نایب قهرمان دو دوره جام جهانی ساخته باشد. حتی وقتی میکرفون تلویزیون باز ماند و اعتقاد قلبی کارشناسان مشخص شد، حکایت از کیسه گل شدن تیم ملی داشت.  

با این حال فوتبالیست‌های ایران در مقابل آرژانتین در کلاس بین المللی ظاهر شدند و آرژانتینی که تمام مهره‌های هجومی اش را به میدان آورده بود و در پی یک برد پرگل بود تا دقیقه 91 مقابل ایران متوقف شد و چه بسا اگر داور بازی خطای پنالتی رخ داده روی اشکان دژاگه را گرفته بود و این شوت منجر به گل می‌شد و سپس شاهد بازی صددرصد دفاعی ایران بودیم، یک شگفتی بزرگ در جام جهانی و تاریخ فوتبال ایران رقم می‌خورد.

با این حال حتی پس از شکست حسرت بار مقابل تیم ملی آرژانتین، در کمال شگفتی شاهد حضور گسترده مردم در خیابان‌های شهرهای بزرگ و به خصوص پایتخت و شادی تا ساعتی پس از بامداد بودیم؛ اتفاقی که قطعاً در تاریخ رویدادهای فوتبال امری بی سابقه است که هوادران تیمی علی رغم شکست تیم‌شان در یک بازی، اقدام به چنین شادی گسترده‌ای نمی‌کنند و این برای نخستین بار بود که هم هواداران تیم برنده و هم هواداران تیم بازنده به شادی پرداختند.

در همان ساعات نخست برخی نقدهای جدی نسبت به این شادی وارد کردند و یکی از نویسنده‌های سابقاً ورزشی نویس در این باره نوشت: «به گوششان برسانید اینجا مردم تا نیمه های شب برای شکستشان پایکوبی کردند» و دیگر نقدها نیز در همین راستا و البته نه ادبیاتی اینچنین ملایم، بلکه با لحنی تند مطرح شد و نقد وارده این بود که افکارعمومی جهان قضاوت صحیحی از این شادی نخواهد داشت و بابت اینکه مردم ایران از شکست‌شان خوشحالند، به ما خواهند خندید.

در مقابل اما گروهی بودند که تاکید داشتند ایران تقریباً یک امتیاز را گرفته بود و مردم خود را آماده شادی کرده بودند و پس از گل نیز، این موضوع برای مردم کمترین اهمیتی نداشت و چنین بازی حرفه‌ای و کم نظیری در مقابل چنین تیم بزرگی ولو آنکه با شکست از طریق گل دقیقه 91 بهترین بازیکن جام جهانی رقم بخورد، مستحق شادی بود و این شادی به نوعی حتی حمایت از تیم ملی بود که یک بازی مهم و سرنوشت ساز دیگر در گروهش مقابل بوسنی هرزگوین دارد که می‌تواند باعث صعود تیم ملی برای نخستین بار از گروهش در تاریخ حضور تیم فوتبال ایران در جام جهانی شود.

در این میان البته یک رویکرد دیگر نیز وجود داشت و آن هم اینکه سوای برد و باخت، مردم تشنه شادی هستند و بازیهای تیم ملی در جام جهانی فرصت برای شادی جمعی مردم در کف خیابان‌های شهرهای بزرگ و به طور خاص پایتخت است و مردم قصد نداشتند به هیچ قیمت از این فرصت بگذرند و به همین دلیل دیشب نیز در صحنه حاضر شدند و ساعات متمادی فریاد زدند، چرخ زدند، پرچم ایران را روی دست بالا بردند، شادی کردند و وجودشان را این گونه تخلیه کردند و نباید به مردم خرده گرفت که چرا از این فرصت نگذشتند و حاضر نشدند از این شادی‌ها بگذرند.

واقعیت آن است هر جامعه‌ای نیاز به شادی‌های میدانی اینچنینی است و باید در این زمینه گام برداشت و از این فرصت‌ها برای تخلیه و تزریق شادی مشروع به جامعه بهره برد و مسئولان حوزه‌های مختلف نیز تنها به مدیریت نظم چنین شادی‌هایی بپردازند تا فرهنگ شاد بودن و شادی صحیح حکمفرا شود و کم کم یاد بگیریم در چنین جشن‌هایی چگونه شادی کنیم.

به عنوان نمونه در کنار همراهی قابل تقدیر پلیس و دیگر نهادهای مسئول با مردم و عدم سخت گیری حتی در قبال تخلفات رانندگی، این امکان وجود داشت تا نهادهایی چون آتش نشانی ورود کنند و برخی میادین به آتش بازی بپردازند و عملاً محل تمرکز جشن‌ها و نوع مدیریت جشن بهبود یابد که البته با توجه به معدود بودن چنین روزهایی در سال، طبیعتاً معمولاً چنین برنامه‌هایی وجود ندارد. این فرصت‌ها، وقت تخلیه عمومی از فشارهای وارده از دلمشغولی‌ها و فشارها زندگی است و باید این فرصت‌ها را به خوبی مورد بهره برداری قرار داد و حتی چنین فرصت‌های مدیریت شده‌ای ایجاد کرد.