ما پیکان فرسوده را با تویوتای روز عوض نکردیم!

یکی از علل اصلی آلودگی هوا در کلان‌شهرها به‌ویژه تهران، تردد خودروهای فرسوده‌ای است که چندین برابر خودروهای استاندارد، آلایندگی دارند.

به گزارش ایسنا، وحید نوروزی با این مقدمه در عصر ایران نوشت: «هر چند آمار قابل اتکایی از تعداد خودروهایی که در تهران تردد می‌کنند وجود ندارد ولی شاید برآورد 4.5 میلیون خودرو، به واقعیت نزدیک باشد. از این تعداد، قریب به یک میلیون خودرو عمری بالای 20 سال دارند و در حالی که همسالان آنها در دنیا بازیافت شده‌اند، اینها همچنان به کار آلوده کردن هوا و سرطانی کردن مردم ادامه می‌دهند.

خودروهای فرسوده البته مختص تهران نیستند و شهرهای دیگر نیز از شرّ آنان امان ندارند. هر چند در سال‌های اخیر، اقداماتی برای خروج خودروهای فرسوده از رده انجام شده ولی واقعیت این است که خودروسازان داخلی توان پاسخگویی به پروسه جایگزینی را ندارند؛ کما اینکه بسیار پیش آمده که رانندگان تاکسی بعد از تحویل خودروی فرسوده خود، ماه‌ها بدون خودرو - شما بخوانید بدون درآمد - مانده‌اند و این در حالی است که پروسه تعویض خودرو می‌بایست "به قید فوریت" باشد.

استفاده از پتانسیل خودروسازان خارجی می‌تواند یکی از راه‌های تسریع جایگزینی خودروهای فرسوده باشد. در سال 1374، شرکت خودروسازی تویوتای ژاپن، پیشنهادی غیر رسمی به ایران کرد تا اگر مورد پذیرش اولیه قرار بگیرد، آن را رسماً اعلام و پیگیری کند. پیشنهاد شرکت تویوتا این بود: 100 هزار پیکان فرسوده به ما بدهید تا از کشورتان خارج کنیم، در مقابل 100 هزار تویوتای مدل روز به شما می‌دهیم و چیزی هم از شما نمی‌خواهیم و فقط مابه‌التفاوت هزینه بنزین مصرفی پیکان و تویوتا را به مدت 2 سال به ما بدهید. هر چند انتظار می‌رفت چنین پیشنهادی مورد استقبال قرار گیرد ولی چنین نشد و پیکان، تویوتا نشد و مابه‌التفاوت سوخت را نیز مصرف کرد و هوا را آلوده‌تر و مردم را بیمارتر!

واقعیت این است که هر اندازه در خروج خودروهای فرسوده تسریع شود به همان اندازه در مصرف سوخت و هزینه‌های ارزی و ریالی ناشی از آن صرفه‌جویی می‌شود و مهم‌تر از آن، مردم کمتر دچار بیماری‌های مهلک ناشی از آلودگی هوا می‌شوند.

اگر در یک طرح ضربتی و ملی اعلام شود کسانی که ظرف یک سال آینده خودروهای فرسوده‌شان را تعویض کنند، به جای 2 میلیون، مثلاً 5 میلیون تومان خواهند گرفت، افراد بیشتری تشویق به مشارکت در این طرح می‌شوند؛ مشروط بر اینکه خودروسازان بتوانند از عهده جایگزینی فرسوده‌ها با خودروهای «واقعاً استاندارد» برآیند و اگر نمی‌توانند، امکان مشارکت دادن خودروسازان خارجی با شرایط مناسب فراهم آید و الا نمی‌توان همه چیز از سلامتی مردم گرفته تا اقتصاد ملی و مصرف سوخت و ... را موکول به برنامه‌های خودروسازان داخلی کرد.»