کودکان هم چیزی برای آموزش به ما دارند؟

می گویند: با تولد هر کودک، دوباره امید متولد می شود و هستی رنگی نو می گیرد . می گویند : قصه کودکی ، قصه یخ فروشی است که با بر آمدن هر آفتابی ، بخشی از یخ هایش آب می شود و یخ فروش آنگاه به خود می آید که دارایی های کودکی اش را یکی پس از دیگری در آن روزگاران بی اندیشه و سرشار، جا گذاشته است. می گویند: ذات انسان این گونه است که همواره میل باز گشت به اصل خویش را دارد.

کودک در لحظه زندگی می کند و رضایتمند است

پر بیراه هم نمی گویند. همه ما با دیدن بادبادک های زیبا و خوش رنگ و لعاب امروزی، در یک نوستالژی دوست داشتنی و بی همتا به دوران کودکی خود باز می گردیم . آن روزگارانی که بزرگترهایمان برای ما با کاغذ کاهی خیاطی و سریش و قیچی و دو تکه چوب ظریف و عمود بر هم و چند حلقه دنباله و یک جفت چشم و ابرو و یک لبخند عریض و گاه یک زبان قرمز بیرون آمده از زیر آن لبخند، بادبادکی درست می کردند و ما، یک دنیا امید و رویا و آرزو را با آن به پرواز در می آوردیم و با وزش یک باد موافق، ساعتها زندگی می کردیم. آری کودکی یعنی همین. یعنی همین زندگی در لحظه. یعنی همین در پوست خود نگنجیدن با ساده ترین بهانه ها ، یعنی همین رضایتمندی های بی تردید.
پس خوشا به حال آن ها که اگر بزرگ هم شده اند، کودک درون خود را از یاد نبرده اند. و هرگز از کودکی شان نبریده اند؛ نه آنها که چون قد کشیده و سر و گردنی بر افراشته اند، به گمان بزرگی افتاده و از این دنیای زیبا فاصله گرفته اند.

کودک به خود و دیگران سخت نمی گیرد و جراحت وارد نمی کند
کودکی، دنیای شگفت انگیزی سرشار از اشکها و لبخندها است. اشک ها و لبخندهایی که در ثانیه ها اتفاق می افتد و زود به پایان می رسد. زبانی که راحت جراحت وارد نمی کند. لبی که به اشاره ای می خندد و دلی که خالی از کینه و دشمنی است.
یک کودک نه به خود سخت می گیرد نه به دیگران و از این آسان گرفتن است که زلال می خندد، بی اضطراب زندگی می کند، سبکبال و شادمانه جست و خیز می کند و در آرامشی عمیق به خواب می رود. چرا که مرغ جانش از بند هر اسارت و قفسی برای خود یا دیگری آزاد است.

کودک می خندد و  همواره در حرکت است؛ مگر این که معلول باشد

دنیای کودکان، دنیای پویایی است. ایستایی معنا ندارد. یک کودک، هرگز از جست و خیز آرام نمی گیرد ، ساکن نمی شود؛ بی حرکت نمی ماند؛ مگر آن که معلول باشد. زندگی کودکان چرخیدن و چرخاندن و جاری شدن و جاری ساختن است.
کودک با فطرت پاک و ملکوتی خود زندگی می کند؛ از این رو ، نه تلخی می کند؛ نه زخم زبان می زند؛ نه سرزنش می شناسد. کودک با غمت غمگین می شود؛ با شادی ات شادی می کند؛ با خنده ات می خندد و راز هستی را برایت زمزمه می کند که تو نیز با من بخند که : " خنده بر هر درد بی درمان دواست."
آری این فطرت پاک اشتباه نمی کند .به گزارش خبرگزاری رویترز، یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه لومالیندا در کالیفرنیا، چند سالی است که روی تأثیرات روان شناسی و بیولوژیک خنده و شادی بر انسان مطالعه می‌کند و آخرین مرحله این مطالعات به نتایج جالبی دست یافته است؛ اینکه خندیدن روی هورمون‌های مرتبط با استرس تأثیر می‌گذارد و میزان ترشح آن را در بدن کم می‌کند . بدیهی است که مردم در جوامع شادتر ، موفقیتهای بزرگ تری را تجربه می کنند. حضرت محمد (ص) نیز می گوید: دلتنگ و اندوهگین مباش که غم و اندوه تو را از دنیا و آخرت باز می دارد.

چشم و دل و زبان کودک یک چیز را می گوید
کودک نه مصلحت می شناسد و نه به هیچ مصلحتی خود را برده دیگری می کند. کودک، دل و چشم و زبانش یک چیز را می گوید و هرچه می بیند و می شنود، به سادگی ای که عین زیبایی است ، معنا می کند.
 

داستانک باران
هوا گرفته بود و باران می بارید.
کودک رو به آسمان کرد و گفت:
خدایا گریه نکن. بالاخره ما آدمها یک روز به حرف هایت گوش می کنیم.

کودک تا به خواسته شان نرسد، دست از تلاش برنمی داردتا به حال دقت کرده اید که کودکان وقتی می خواهند چیزی بگویند؛ اما بزرگترها حواسشان نیست ؛ یا خواسته ای داشته باشند و بزرگتر ها پاسخ نه به آن ها بدهند؛ یا به آن ها بی توجه باشند، به چه آسانی بزرگترها را خسته کنند و از رو می برند و از میدان به در می کنند؛ اما تا دستیابی کامل به خواسته شان، دست از تلاش و پافشاری برنمی دارند.

 کودک صادق است و آسان می بخشداز قدیم می گویند: حرف راست را از بچه باید شنید. راست می گویند بچه ها اگر راستی نداشتند، این آرامش عمیق را هم نداشتند؛ و همواره در تنش و اضطراب به سر می بردند. آری راستی همان برگ برنده کودکان است و مادامی که زلال روحشان در فرآیند قد کشیدن از دست نرفته است، از این داده الهی بهره مند می مانند. یک ضرب المثل روسی می گوید: در مرداب دروغ ، غیر از ماهی مرده چیزی شناور نیست.
دنیای کودک ، دنیای مهربانی و دوستداری و عشق است ؛ از این روست که کودک کینه به دل نمی گیرد و زود می بخشد و فراموش می کند. بزرگی می گوید: آن ها که نمی توانند ببخشند، پل هایی را که باید از آن بگذرند، خراب می کنند .ضرب المثل قدیمی:" ارحم ترحم" : رحم کن تا به تو رحم کنند، نیز گواه این مدعا است. آری زندگی، زنجیره عشق است و تنها دیوانگانند که زنجیر پاره می کنند .

کودک بزرگان را کوچک نمی شمارد،ارزش گذاری نمی کند و  فخر نمی فروشد
کودک خود را در اندازه واقعی می بیند؛ نه خود بزرگ بینی دارد؛ نه خود کم بینی. دیگران را هم نه بت می کند و نه می شکند. هیچ بزرگی را کوچک نمی شمارد و از هیچ کوچکی فرمان نمی برد.
برای کودک همه چیز تازگی دارد و هیچ گاه دنیا برایش تکراری و کسالت آور نمی شود؛ چرا که همواره در حال شناخت است ودر کنکاش زیر و بالای زندگی، خالقانه امید می آفریند. کودک همواره تشنه یادگیری است و با نوشیدن یک جرعه از یک علم خیال برش نمی دارد که به اندازه اقیانوسی می داند و می بایست به زمین و زمان فخر بفروشد.

دنیای کودکی، دنیای ارزش گذاری و تعیین قیمت نیست. کودک سنگ ریزه را با جواهر معاوضه می کند؛ و همین که یک چیز حالش را خوش کند و شادی اش را بیفزاید، برایش کافی است.

و سخن آخر این که عمر بهای سنگینی است که برای بلوغ پرداخته می شود و به قول وزیر دانشمند ایرانی، بزرگمهر بزرگ، همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر زاده نشده اند. پس از کودکان بیاموزیم مادامی که هنوز بزرگ نشده اند و غبار تار این دنیا زلالی خنده ها و برق باکره و دست نخورده چشمانشان را نستانده است.
چه گویی که فام خرد توختم                             همه هرچه بایستم آموختم                      

 یکی نغـــــز بازی کند روزگار                              که بنشـــاندت پیش آموزگار