یادمان باشد که...
لحظههاست که آدمی را هیچ و پوچ میکند.
لحظههاست که انسان را فرسوده و خسته از زندگانی میکند.
لحظههاست که عمر ما را به پایان میرسانند.
و لحظههاست که انسان را فریب میدهند.
بیایید از پس لحظهها بگریزیم.
به امید لحظه بعدی زندگی نکنیم.
اینگونه بیندیشیم که انگار لحظه بعدی راه ما نیست.
و از همین لحظه لذت ببریم... نه به امید لحظه بعدی
ادامه...
بالاخره بعد چند روز تو وبلاگی یک جالب انگیز دیدم.
همی ایران را مهربان بودی به همیاری
آبادی به ایران بودی همی آوای جهانی
همی ایران را پاسبان بودی به همکاری
آزادی به ایران بودی همی همای بختیاری
تقدیم به یاس و همهٔ ایراندوستان.