دیسک کمر ؛ بهایی که انسان برای دوپابودن می‌‌پردازد!

«دیسک کمر» یکی از بیماری‌های ناتوان‌کننده‌ای است که شیوع بالایی پیدا کرده و درمان قطعی ندارد.

 درباره این بیماری می‌خوانیم: « در حالت کلی منظور از بیماری دیسک کمر، دررفتگی با بیرون‌زدگی قسمت مرکزی یا هسته دیسک است که با پارگی‌های کوچکی که بصورت شیارهای باریکی در اطراف آن، کم‌کم ایجاد می‌شود همراه است و این بیرون‌زدگی‌ها و دررفتگی‌ها روی ریشه‌های عصبی پشت این دیسک فشار می‌آورند و باعث ایجاد درد و سایر عوارض می‌شوند.

در ایجاد بیماری دیسک کمر عوامل زمینه‌ای مانند ژنتیک مطرح است ولی اصولا بیرون‌زدگی و پاره‌‌شدن دیسک بر اثر استفاده ناصحیح از مهره‌ها و طرز رفتار ناصحیحی است که افراد با بدن خود انجام می‌دهند. در حیوانات چهارپا اصولا چیزی به نام پارگی دیسک کمر نداریم؛ این بیماری بهایی است که انسان برای راست ایستادنش می‌‌پردازد. به علت فشاری که برآیند نیروهای وزن آدم روی مرکز ثقل وارد می‌کند و فشاری که روی آن ناحیه از مهره‌های تحتانی کمر وارد می‌شود، ستون فقرات بار بیش‌تری را نسبت به سایر قسمت‌ها تحمل می‌کند و علت این که ما بیش‌تر بیماری‌های دیسک را در این نواحی می‌بینیم همین موضوع است.

پاره‌شدن دیسک طبق آمارهای موجود در خانم‌ها بیش‌تر است و معمولا در قسمت چپ دیده می‌شود. هم‌چنین طرز نشستن، راه رفتن و خوابیدن و نوع بلندکردن اجسام و حمل آن‌ها در ایجاد دیسک کمر بسیار موثر است.

این نکته حائز اهمیت است که دیسک کمر معمولا از دهه سوم حیات به بعد ایجاد می‌شود، البته در زنان جوان، دیسک جوانی هم دیده می‌شود، ولی بسیار نادر است. البته دیسک جوانی در مهره‌های کمر ایجاد نمی‌شود و در مهره‌های پشتی ( قسمت بالای مهره‌های کمری) در اثر ضربه اتفاق می‌افتد.