ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
والدین به شرطهایی که فرزندانشان برای مسواکزدن، خوردن یا خوابیدن میگذارند، حساسیت نشان نمیدهند و آنها همینطور به این باجگرفتنها عادت میکنند تا وقتی به سن مهدکودک یا مدرسهرفتن برسند. تازه در این زمان است که مشکل اصلی خود را نشان میدهد، چون کودک برای اینکه سرکلاس حاضر شود هم مجبور میشوید هر روز به او باج بدهند! پرسشی که اینجا مطرح میشود آن است که باید با این بچهها چه رفتاری داشت.
قبل از پاسخ به این سوال، لازم است تذکرهایی به والدین بدهیم که بتوانند قبل از رسیدن به این مرحله از آن پیشگیری کنند.1 - این خود شما هستید که بچهها را به باجگرفتن عادت میدهید. اگر دوست دارید کودک خود را با پاداش دادن به انجام کارهای بهتر تشویق و ترغیب کنید، نباید به هیچوجه این کار را قبل از انجام اقدام پسندیده ای انجام بدهید چون در این صورت به او پاداش نمیدهید، بلکه باج میدهید تا کاری را که باید، انجام دهد.
میتوانید برای ماندن بچهها در منزل، شرایط خاصی تعیین کنید. اگر کودک هیچ بیماری و مشکلی ندارد و دلیلی را برای امتناع از مدرسه رفتن نمییابید، ترتیبی بدهید آن روز به او خوش نگذرد. اگر میگوید ناخوش است، نگذارید حالا که ترفندش برای مدرسه نرفتن جواب داده، به بازی و تفریح بپردازد. به او بگویید حق ندارد با دوستانش بازی کند و تمام روز باید در رختخواب بماند. حتی غذای مناسب بیمار به او بدهید نه آنچه دوست دارد. در پایان لازم است علت نرفتن به مدرسه را کشف و کودک را به مدرسه و محیط آن علاقهمند کنید.
اگر به اختلال اضطراب جدایی مشکوک هستید، با روان پزشک مشورت کنید و اگر شک کردهاید مشکلی در مدرسه وجود دارد که منشاء آن رفتار معلم یا همکلاسیهای اوست، سعی کنید با مسئولان مدرسه صحبت کنید. رفتار مثبت کودک را برای مدرسه رفتن مورد توجه قرار دهید و جایزه بدهید. به او نشان دهید که در نظر شما مدرسه رفتن، کار بسیار مهم و با ارزشی است و برای این کار اهمیت قائل هستند. نباید با سختگیری سعی کنید مشکل او را یک شبه حل کنید. هر کاری که مربوط به مدرسه رفتن است، از آمادهشدن، به موقع به سرویس رسیدن و... را بدون تشویق و جایزه نگذارید.