ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
وقتی پای ورزش به میان میآید، نخستین بحث، سلامت است؛ سلامتی که هم جسم را در برمیگیرد و هم بر روح و روان افراد تأثیر دارد، به ویژه در این زندگیهای امروزی که به هزار و یک دلیل، بیماریها رو به افزایش است، چه بسا که ورزش حکم پسانداز را هم داشته باشد؛ پساندازی جسمانی که از هزینههای درمانی در سالهای میانسالی و پیری کم خواهد کرد!
شاید با دیدن صدها زنی که در حال انجام حرکات سخت و خطرناک رزمی هستند، پشت صحنههای یک فیلم آسیای شرقی به ذهنمان برسد؛ حتی ممکن است، حال و هوای یکی از فیلمهای کوئینتین تارانتینوی آمریکایی برایمان تداعی شود، ولی واقعیت این است که اینها، بانوان هنرجویی هستند که در باشگاهی در ایران تمرین میکنند!
کانچو اکبر فرجی، نخستین کسی بود که نینجوتسو را به ایرانیان معرفی کرد. وی نزدیک ۲۲ سال پیش باشگاهی را بنا نهاد که اکنون ۲۴هزار عضو دارد.
او میگوید: در نینجوتسو ما به مردها، نینجا و به زنها کونوایچی میگوییم. نینجا بودن به معنای صبر، تحمل و بردباری است و در لغت به معنای نامرئی بودن است. نینجوتسو و به طور کلیتر، هنرهای رزمی را میتوان به صورت یک دارو در نظر گرفت؛ مثل سم مار که به رغم اینکه میتواند بسیار خطرناک باشد، یک داروی خوب هم هست.
شاید خالی از لطف نباشد که به روایت تصویر، سری بزنیم به تمرینات روزانه بانوانی که میخواهند کونوایچی شوند؛