یک بام و دو هوا

 شما یادتان نمی‌آید، یک خانم شاقول بود، «ایران شاقول»، اخبارگوی تلویزیون، با روسری اخبار می‌گفت، محکم و متین و با وقار، تا همین اواخر‌ هم بود، بازنشست شد یا هرچی دیگر نمی‌دانم، دهه هفتاد و هشتاد، مجری‌ها خودی‌تر شدند – به جز حیاتی که حق آب و گلش در رسانه ملی به قرینه معنوی، جای محاسن نشسته است-، مجری‌های محجبه و با ظاهر استاندارد در قاب تلویزیون بیشتر و بیشتر شدند، کسی هم‌مخالفت نکرد.

گذشت و گذشت تا اینکه همین دو‌سال پیش اول اسم مجریان مونث را از زیرنویس اخبار حذف کردند و بعد اسم کوچک آقایان را هم حتی! حالا دلیلش چه بود نمی‌دانیم، اینکه مثلا جلوگیری کنند از اینکه کسی با دیدن اسم مهناز یا اکبر توی تلویزیون اتفاقی برایش بیفتد یا... معلوم نبود، بازهم کسی چیزی نگفت و مخالفتی نکرد، گذشت و گذشت تا اینکه سیستم تلویزیون دیجیتالی آمد و مردم داخل هم توانستند-اولین بار به‌طور قانونی و نه یواشکی- شبکه‌های برون مرزی را هم ببینند.

اما حالا یک سوال پیش آمده است... سوال هم که می‌دونی؟ نپرسیدن و ندونستن جوابش عیب است، سوال خیلی ساده است، اگر شبکه‌های داخلی –با هر توجیه درست یا نادرست-این لایف استایل رسانه‌ای را انتخاب کردند برای خودشان، پس چرا شبکه‌هایی مثل جام جم و پرس.تی.وی و العالم و...هوای دیگری دارند در این بام مشترک؟خارجی ها به ما محرم تر هستند؟ ایرانیان خارج کشور چشم پاک تر هستند؟ اشکالی ندارد خارجی‌ها و ایرانیان مقیم خارج اسم کوچک بانوان و آقایان مجری رسانه ملی را بدانند؟ قضیه چیست؟ به قول بچه‌های واحد مرکزی خبر در دهه شصت: «چه کسی پاسخگوست؟»