روزه ی واقعی

خیلی ها براشون سخته که روزه بگیرن.خیلی ها روزه میگیرن ولی نمیدونن برای چی دارن این کارو میکنن. چه لزومی داره که ساعت ها گرسنگی و تشنگی رو تحمل کنیم؟ آیا اینطوری ایمانمون بیشتر میشه؟ آیا با تحمل تشنگی مشکلاتمون حل میشه ؟ آیا با تحمل گرسنگی دعاهامون مستجاب میشه؟

خیلی ها هم چون به جواب درستی نمیرسن روزه رو بیخیال میشن.

اما شاید دلیل این سردرگمی بی اطلاعی ما از روزه باشه. در حقیقت روزه چیزی فراتر از تعریفیه که ازش در ذهن ماها نقش بسته.

روزه فقط غذا نخوردن بین اذان صبح تا اذان مغرب نیست. این فقط بخشی از وظایف یه انسان روزه داره.

کسی که روزه میگیره زبانش روزه است یعنی ..

دروغ نمیگه

حرفی که ارزش گفتن نداره نمیگه .

با کنایه زدن کسی رو آزرده نمیکنه .

پشت سر کسی حرف نمیزنه .

کسی که روزه میگیره چشماش روزه است یعنی ...

چشماش رو روی چیزایی که ارزش دیدن ندارن می بنده چون میدونه که خدا زیبایی های دیگری رو بهش نشون میده.

چشماش رو به روی چیزایی که قلبش رو آلوده میکنن می بنده.

کسی که روزه میگیره گوش هاش روزه است یعنی ...

هر حرفی رو شایسته ی شنیدن نمیدونه .

هر چیزی رو که شنید قبول نمیکنه .

گوش هاش رو به شنیدن حرفهای خدا عادت میده.

کسی که روزه میگیره دستهاش روزه است یعنی ...

دست نیاز کسی رو رد نمیکنه چون میدونه خدا هم اونو رد نمیکنه.

دستش رو جلوی هر کسی دراز نمیکنه.

گناه رو برای دستش ممنوع میکنه.

کسی که روزه میگیره فکرش روزه است یعنی ...

مثبت اندیشه

اجازه نمیده ذهنیت ها و باور های غلط ذهنش رو پر کنن.

فکرش رو در راهه درست به کار میگیره .

اول فکر میکنه بعد عمل میکنه.

و ...

حالا جامعه ای رو تصور کنیم که فقط یه روز هم که شده همه روزه باشن . دروغ ، دشمنی ، کینه ، بدبینی ، فساد ، بی فکری ، خودباختگی و گناه دیگه وجود نخواهد داشت و صداقت ، پاکدامنی ، دوستی ، لبخند ، اعتماد ، اندیشه ، و درستی جای اونو میگیره.

زندگی خیلی زیبا میشه مگه نه ؟

اما این فقط یه رویای شیرینه. به اطراف خودمون نگاه کنیم . چند نفر رو اینطوری می بینیم؟ خودمون اینطوری هستیم؟ چندتا روزه دار اطراف ما هستن؟ خیلی . حالا چندتا روزه دار واقعی اطراف ما هستن؟

به همین دلیله که از روزه گرفتن فراری هستیم. و اگه بیشتر دقت کنیم ما از دین فراری هستیم. چرا ؟

چون حقیقت و فایده ی خیلی از فرایض دینی رو نمیدونیم. من که فکر میکنم دلیلش اینه که دین درست اجرا نمیشه . خیلی آدم های دیندار رو دیدیم که اصلا بویی از دین نبردن.

با خودمون میگیم اگه دین اینه بذار برای همینا باشه. دین شما برای خودتون ما هم حال خودمون رو بکنیم.

درد ما اینه. اگه خدا رو به مسجد و تسبیح و هیئت و چادر و این چیزا محدود کنیم به هیچ جا نمیرسیم. باید خدا رو بفهمیم بعد دوستش داشته باشیم. اگه دین رو بفهمیم حتما بهش عمل میکنیم. اگه بدونیم که گناه زیر چهره ی زیباش چی داره طرفش نمیریم . اگه باور کنیم که نماز فقط روزی 17 بار خم و راست شدن نیست . اگه باور کنیم که روزه چیزی جز گرسنگی و تشنگیه.

اون وقته که از حرف زدن با خدا خیلی بیشتر از ... لذت میبریم.

چرا که نه ؟

همین امروز میتونیم شروع کنیم...