چرچیل، ترومن و استالین درباره بمباران اتمی ژاپن به چه نتیجه ای ر

 

رهبران متفقین در کنفرانس پتسدام در ژوئیه 1945، در نشستی بمباران اتمی ژاپن را امری ضروری و بی نیاز از مذاکره دانستند.

آندره فونتن در کتاب تاریخ جنگ سرد در این باره می نویسد: " در 17 ژوئیه کنفرانس پتسدام گشایش یافت. روز قبل حادثه ای روی داده بود که می رفت مسیر سیاست جهان را تغییر دهد: نخستین بمب اتمی در آلاموکوردو واقع در صحرای نیومکزیکوی آمریکا با موفقیت آزمایش شده و همان روز بمب اتمی دیگری به انبار رزمناو آمریکایی " ایندیاناپولیس " انتقال یافته بود. این رزمناو عازم جزیره تینیان در اقیانوس کبیر بود که پایگاه حملات آمریکا به ژاپن به شمار می رفت. "

بعد از ظهر روز 17 ژوئیه، تلگرامی به چرچیل نشان دهده شد که مضونش چنین بود: " نوزاد به خوشی و خرمی متولد شد. " این رمز حاکی از موفقیت آزمایش اتمی بود.

نخست وزیر انگلیس از مدتها پیش در جریان پژوهشهای آمریکاییان که دانشمندان انگلیسی هم در آن شرکت داشتند قرار گرفته و در چهارم زوئیه موافقت اصولی خود را با استعمال این سلاح جدید علیه ژاپن اعلام داشته بود.

چرچیل در خاطراتش می نویسد: " در سر میز مذاکره حتی یک لحظه هم مطرح نشد که آیا باید بمب اتمی را به کار برد یا نه. موافقت ما در این مورد آنی و یکپارچه بود و من از هیچ یک از کسانی که آن روز در جلسه بودند، نشنیدم که پیشنهاد کنند ما به طریق دیگری عمل کنیم. "

به نظر نخست وزیر انگلیس که انتظار مقاومت نومیدانه ژاپنی ها به سنت باستانی سامورایی ها را داشت، پیدایش این سلاح جدید بهترین عذر و بهانه را به این ملت شجاع می داد که ضرف و آبرویش را حفظ کند و خود را از قید تعهد در مورد جنگیدن تا آخرین سرباز، آزاد سازد. "

استالین نیز پس از شنیدن خبر ساخت بمب اتمی توسط امریکایی ها از زبان ترومن، اظهار داشت که از شنیدن این خبر خوشحال شده و امیدوار است از آن { سلاح } استفاده درستی علیه ژاپنی ها به عمل آید. "