برنج‌هایی ‌که به ‌صورت ‌مصنوعی قد می‌کشند

تا به حال از خود پرسیده‌اید که چرا دانه‌های برنج خارجی تا این حد با برنج‌های ایرانی فرق می‌کند؟ چرا این برنج‌ها رنگ زردی دارند؟ چرا به نظر می‌رسد بهتر و بیشتر ری می‌کنند؟ چرا کدبانوهای خانه برای تهیه چلو اینقدر به این برنج رو آورده‌اند؟ و این که چه اتفاقی می‌افتد که یک برنج می‌شود برنج ایرانی و یکی دیگر می‌شود خارجی و برنج‌ایرانی شفته می‌شود و خارجی قد می‌کشد؟

چرا این‌همه تلفات؟

تا به حال فکر کرده‌اید که برنج شفته برای سلامتی بهتر است یا قد کشیده و جدا جدا؟ اصلا می‌دانید پشت پرده کشت برنج در خارج از کشور، درست مثل چای؛ اتفاقاتی در حال انجام است که با فرهنگ غذایی ما جور در نمی‌آید؟ این گزارش نگاهی دارد به عوامل علمی اقبال عموم به برنج‌های خارجی.

سالانه در ایران بیش از 4 میلیون تن شلتوک تولید می‌شود که فقط 230000 تن آن به برنج سفید قد بلند و خوش‌تراش تبدیل می‌شوند بقیه شکسته و در واقع جزو ضایعات محسوب می‌شوند و این درصد بالای شکستگی بستگی به عوامل زیادی از مزرعه تا کارخانه شالیکوبی دارد. بارش باران در فصل درو و خوب خشک نشدن کلَش و محصول درو شده از آن جمله است.

اتفاقی که در ایران و برای برداشت برنج می‌افتد این است: خوشه‌های برنج با کاه یا همان کلَش درو می‌شوند، یک روز زیر آفتاب می‌مانند و سپس جمع‌آوری می‌شوند. شالی‌ها خرمن می‌شوند و کلَش از دانه‌ها یا همان شَلتوک (برنج با پوسته دانه) جدا می‌شوند شلتوک‌ها به گرمخانه برده می‌شوند و در دما و زمان مشخص و معین خشک می‌شوند و پس از آن به دستگاه پوست‌کنی برده شده و در آن دستگاه پوسته شَلتوک از دانه جدا و برنج سفید، خوشبو و خوش‌تراش به دست می‌آید.