چرا خُرخُر می کنیم ؟

خرخرکردن هنگام خواب، مهمترین تظاهر وقفه تنفسی یاآپنه است. به این معنا که پس از خرخر، فرد برای چند لحظه دچار وقفه تنفسی می شود و اگر ادامه پیدا کند، بسیار خطر آفرین خواهد شد.

شایع ترین علت خرخر، بزرگی لوزه ها یاآدئوئید- همان که عموم مردم آن را به نام لوزه سوم می شناسند - است. در عین حال که عوامل دیگری مثل گرفتگی بینی، انحراف تیغه بینی، پولیپ و بزرگ شدن شاخک های بینی، سینوزیت های مزمن، آلرژی ، بلند بودن کام نرم، افزایش بیش از حد وزن ، مصرف داروهای آنتی هیستامین و داروهای آرام بخش و خواب آور که باعث شل شدن عضلات حلق می شوند، می توانند ازعواملی باشند که فرد را مستعدآپنه می کنند. خرخر، اگر چه خود به تنهایی خطرناک نیست، اما می تواند عوارضی خطرناک داشته باشد. ایجاد تغییرات شخصیتی و رفتاری گاه موجب پرخاشگری و بی حوصلگی در فرد می شود. در کودکان، خرخر با علایمی مثل کم اشتهایی، شب ادراری، کاهش وزن و رشد نامناسب همراه است. همچنین، وجود خرخر و آپنه افراد را مستعد فشار خون می کند . افزایش اختلالات ریتم قلب در خواب به علت کمبود اکسیژن  باعث مرگهای ناگهانی به هنگام خواب می شود.

درمان خرخر کردن

روش های درمان بر اساس علتهای آن متفاوت است . افرادی که به خرخر خفیف مبتلا هستند و وزن بالایی دارند، باید از طریق رژیم غذایی و پیاده روی وزن خود را کاهش دهند. همچنین باید از مصرف داروهایی مانند دیازپام، آنتی هیستامین ها و سایر داروهایی که اثر خواب آور دارند، خودداری کنند.

این افراد باید از خوابیدن به پشت خودداری کنند و بیشتر به پهلو بخوابند. همچنین پیش از خواب از خوردن غذاهای سنگین پرهیز کنند. بیماران دیگری که خرخر شدید دارند، اگر دچار مشکلات آلرژی یا انحراف تیغه بینی هستند، باید آن را به وسیله جراحی درمان کنند . بلندی کام هم مشکل دیگری است که می توان آن را به سه روش جراحی، لیزر و استفاده از امواج رادیویی درمان کرد.

شایان ذکر است، خرخر کردن پدیده ای غیر طبیعی و در واقع، نوعی بیماری است که باید به شیوه صحیح آن را درمان کرد.