آسیایی‌ها از افراد رو به موت مراقبت نمی‌کنند

بنا بر مطالعه ای جدید، با این که کشورهای آسیایی ثروتمندتر شده اند هنوز هم مراقبت های لازم را برای افرادی که در اثر بیماری یا کهولت سن در حال احتضارند، فراهم نمی کنند.

 نشریه بریتانیایی اکونومیست (Economist Intelligence Unit)، که تحت عنوان "مراقبت های آخر عمر" منتشر کرده است، بریتانیا را در صدر و هند را در انتهای شاخص جهانی خود قرار داده است.

در این شاخص چهل کشور جهان منظور و مقایسه شده است.

شرایط این قشر از جامعه (افراد رو به موت)، در بریتانیا بهتر از تمام کشورهایی بوده است که تحت مطالعه بوده اند و در نقطه مقابل آن هند قرار داشته است.

چین و کره جنوبی نیز وضعیت مطلوبی در این رده بندی ندارند و ژاپن پولدار هم جایگاه بیست و سوم را به دست آورده است.

کارشناسان در جریان این مطالعه متوجه شده اند که در فرهنگ هایی که مرگ و مردن موضوعی تابو قلمداد می شود، مراقبت از افرادی که امیدی به زنده ماندن آنها نیست، بسیار محدود است.

به گفته کارشناسان اکونومیست، در آسیا طول عمر بیشتر شده اما مردم به امراض پیچیده تری مبتلا می شوند و بسیاری به داروهای مسکن دسترسی ندارند.

نکم ایفیجیا، گزارشگر بی بی سی، می گوید عملکرد ضعیف کشورهای آسیایی ظاهرا دلایل فرهنگی و جمعیت شناسی دارد. بدون کمک مالی دولت یا استراتژی برای مراقبت در آخر عمر، این مردم هستند که باید مراقب بیماران بدحال و سالمندان خود باشند.

گزارشگر بی بی سی می گوید برای نمونه سیاست تک فرزندی در چین به این معنی بوده که تعداد جوانانی که بتوانند مراقب اقوام پیر خود باشند، کم است.

وضعیت در هند هم که جمعیت جوان بزرگی دارد، خوب نیست. نسلی که نه جوان است و نه پیر، اغلب برای دستیابی به یک زندگی بهتر مناطق روستایی زادگاه خود را ترک می کند و سالمندان خانواده بدون حمایت می مانند.

ژاپن، باوجود آن که کشوری ثروتمند است به اندازه ای سالمند دارد که نمی تواند برای همه آنها امکانات لازم سنین پیری را فراهم کند.

در همین حال، در هر سه کشور، گفتگو کردن در باره مرگ و بیماران لاعلاج و در حال مرگ را امری تابو می دانند.