ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
بیشتر کودکانی که در سنین حدود دو یا سه سال هستند، چند دوست خیالی برای خود دارند و دوستیهایشان تا حدود چهار یا پنج سالگی هم ادامه مییابد؛ البته هر چه سن کودک بیشتر میشود، شدت این دوستیها کمتر خواهد شد و به همین دلیل بیشترین و عمیقترین دوستی بچهها با دوستان خیالی را در سنین حدود سه سالگی میبینیم.
به نقل از سایت تبیان " شاید شما هم دیده باشید گاهی بچهها با کسی حرف میزنند، بازی میکنند، همراه او غذا میخورند و اسباببازیهایشان را با هم شریک میشوند اما این دوست دیده نمیشود، حرف نمیزند، حرکت نمیکند و فقط در ذهن و خیال کودک همراه اوست.
بیشتر والدین به خیالبافیهای فرزند خود واقف هستند و آن را به عنوان بخشی از زندگی او پذیرفتهاند. اما پذیرش یک دوست خیالی و نامرئی کار چندان آسانی نیست؛ به ویژه آن که فرزندتان با تمام قوا از آن موجود خیالی که گاهی اوقات با اسامی عجیب و غریب نیز نامیده میشود، دفاع کرده و دوست دارد که شما نیز او را یکی از افراد خانواده بدانید و باور داشته باشید.
البته برخی والدین نگران این قضیه هستند که ارتباط بیش از حد با این دوست خیالی به روابط اجتماعی کودک لطمه بزند و او توانایی برقراری ارتباط با همسن و سالان خود را از دست بدهد، اما جای نگرانی نیست. جالب است بدانید که این کودکان اغلب سازگارتر و اجتماعیتر از کودکانی میشوند که دوست خیالی ندارند. با گسترش روند تک فرزندی در خانوادهها، بد نیست والدین بدانند که کودکان تنها یا فرزندان اول خانواده معمولاً بیشتر از بقیه بچهها، درگیر ارتباط با دوست نامرئی خود هستند و گاهی نیز تا بزرگسالی همراه او زندگی میکنند البته با گسترش روابط اجتماعی و جمعهای دوستان، حضور دوست خیالی کمرنگتر و گاهی حتی محو میشود.
بسیاری از والدین از حضور این موجود خیالی در زندگی فرزند خود وحشت دارند و سعی میکنند با بیتوجهی یا انکار این دوست، آن را از صحنه زندگی فرزند خود حذف کنند. آنها میترسند که این مسئله سبب گوشهگیری و انزوای بیش از حد فرزندشان شود، اما در حقیقت این طور نیست.
از زمانی که کودک توانایی درک و استدلال و استنتاج را پیدا میکند، دوست دارد که تجربیات و آرزوهای خود را از زبان فردی دیگر نیز بیان کند و نکته جالب این است که پرسشکننده و پاسخدهنده یک نفر خواهد بود؛ فرزند شما. این مسئله سبب میشود که او مشکلاتی را به عنوان مشکلات این دوست خیالی مطرح کند و با استدلال و استنتاج خود، پاسخی نیز برای حل این معما بدهد که البته اغلب این واکنشها برگرفته از رفتار و کردارهای پدر و مادر است.
اگر شما نگاهی تیزبینانه به روابط فرزندتان و دوست نامرئیاش داشته باشید، در واقع بازتابی از برخوردها و رفتارهای خود را در او میبینید و اگر حرف یا حرکتی، سبب ناراحتی شما میشود، بهتر است به جای تنبیه یا توبیخ کودک، به اصلاح آن رفتار در خود بپردازید.
با بزرگتر شدن کودک و ورود به مرحله پیش دبستان، کودکان سعی در مخفی کردن این دوست خیالی دارند به خصوص اگر با واکنشهای منفی یا مسخره آمیز شما نیز در این رابطه رو به رو شده باشند، اما این دوستان همچنان در زندگی فرزندتان حضوری فعال دارند. در این مرحله دقت کنید که حضور این دوست مانعی برای دوستیابیهای واقعی وی نشود؛ هر چند که در اکثر بچه ها این اتفاق نمیافتد و به راحتی دوستانی پیدا میکنند. با افزایش مسئولیتها و وظایف تحصیلی و گسترش روابط دوستانه، کمکم حضور این دوست خیالی کمرنگتر میشود و تنها هنگام تنهاییهای کودک به سراغش خواهد آمد. البته گاهی تشدید روابط با این موجود نامرئی به دلیل سرخوردگی و عصبانیتهای ناشی از حوادث روزمره یا مهم، از قبیل تولد فرزندی جدید در خانواده، دعواهای مکرر پدر و مادر، جا به جایی مدرسه و... است که شما باید آگاهانه به کنترل و حل این مشکلات بپردازید تا دوباره شرایط به حالت عادی برگردد.
یکی از کارهای مۆثر در پیشرفت ذهنی و اجتماعی کودکان این است که آنها دنیا را از دیدگاههایی متفاوت از دیدگاه خود ببینند و داشتن دوستهای خیالی کمک مۆثری به این امر میکند. در حقیقت دوستان خیالی ابزار مناسبی برای آموزش مسائل به طور غیر مستقیم به کودک هستند. شما به عنوان والدین کودک در قبال این مسئله وظیفه سنگین و خطیری دارید؛ از این رو برخوردهای نامناسب با این قضیه میتواند اثرات سوئی تا آخر عمر بر روند رشد عقلی و اجتماعی کودک بگذارد.
چند نکته که والدین باید در برخورد با این موجودات نامریی رعایت کنند، عبارتند از:
کودک را از داشتن دوست خیالی منع نکنید. بدترین کار ممکن این است که او را به خاطر این دوست تنبیه کنید. با این کار، فضای بی اعتمادی و ناامنی را در رابطه خود و فرزندتان پایهگذاری میکنید که اثرات سوء آن را در دوران نوجوانی او خواهید دید.
دوست خیالی کودک را مسخره نکنید و اجازه ندهید که دیگران نیز این کار را انجام دهند. هیچ دلیلی وجود ندارد که کودک را به دلیل صحبت با کسی که وجود ندارد مسخره کنید. به روابط دوستانه او با این مهمان نامرئی احترام بگذارید.
به کودک نگویید که دیگر بزرگ شده و نباید با دوستان خیالی خود حرف بزند. این موضوع اثرات روحی بدی روی او میگذارد؛ درست مانند اینکه از امروز به شما بگویند حق ندارید مادر خود را ببینید!
از طریق فرزند خود، با دوست خیالی ارتباط برقرار کنید. نترسید، کسی شما را دیوانه نمیداند؛ البته لزومی ندارد که بیش از حد در بازی غرق شوید. منطقی باشید و هیجانات خود را کنترل کنید. شما فقط یک بازیکن هستید و گرداننده اصلی بازی فرزندتان است.
در رابطه با این دوست خیالی با فرزند خود صحبت کنید و اگر دوست نداشت حرف زیادی بزند، به او احترام بگذارید و او را تحت فشار قرار ندهید. به حضور این دوست در خانه خوشامد بگویید و سوالاتی در مورد زندگی او و تعداد خواهر و برادرها و... از فرزندتان بپرسید. این کار باعث میشود کودک، شما را نیز در گستره دوستان خود و این مهمانان نامرئی قرار دهد.
اگر کودک کارهای نادرست و اشتباهات خود را به گردن دوستش انداخت، نگران نشوید و با او برخورد نکنید. از طریق برخورد با همین دوست خیالی، پیام خود را به فرزندتان برسانید؛ مثلاً بگویید « من واقعاً از دست فلانی عصبانی هستم. مطمئنم اگر مامانش هم اینجا بود عصبانی میشد. این بار دومی است که بی اجازه به وسایل بابا دست میزند یا اسباببازیهایش را جمع نمیکند».
سلام
نیاز به تحقیق بیشتر در این زمینه دارم
اما به هر حال ممنون