همه چیز ازهمه جا

عکس و مطالب خوندنی ودیدنی

همه چیز ازهمه جا

عکس و مطالب خوندنی ودیدنی

سن جدید سیاره زمین محاسبه شد

مطالعات زمین شناسی به تازگی سن جدید و دقیق تری را برای سیاره زمین تخمین زده است که به گفته دانشمندان مطالعات جدید نشان می دهد زمین 70 میلیون سال جوانتر از سیاره 4 میلیارد و 537 میلیون ساله ای است که از قبل شناخته می شد.

 برای تایید سن زمین محققان عناصر موجود در جبه زمین را با عناصر موجود در شهابسنگهایی که سنی برابر سن منظومه خورشیدی داشتند مقایسه کردند. گزارش نتیجه این مطالعات روز 9 جولای در نشریه "نیچر ژئوساینس" منتشر شده است.

نتایج مطالعات نشان می دادند که سیاره زمین برای شکل گیری لایه های مختلف مدت زمان بیشتری از آنچه در گذشته تصور می شد، صرف کرده است. دانشمندان این مقیاس زمانی را با مطالعه بر روی مدت زمانی که زمین برای رشد و به هم پیوستن صرف کرده، مدت زمانی که جنین های سیاره ای برای شکل دادن سیاره زمین با یکدیگر برخورد می کرده اند، مورد بررسی قرار دادند.

"جان راد" از دانشگاه کمبریج که انجام این مطالعات را به عهده داشته است می گوید: این برخوردها باعث شدند بخشهایی از سیاره ذوب شده و مواد فلزی این فرصت را داشته باشند تا برای شکل دادن به هسته زمین از دیگر مواد تفکیک شوند. از این رو طی این فرایند سیاره به مجموعه ای تفکیک شده از هسته مذاب و لایه های خارجی تر و جبه تبدیل شد. هرچه این فرایند طولانی تر بوده باشد زمان متولد شدن زمین در ابعاد و شکل ژئولوژیکی کنونی اش نیز به تاخیر افتاده است.

محققان برای روشن کردن این موضوع دو عنصر شیمیایی درون جبه زمین به نامهای "هفنیوم 182" و "تنگستن 182" را مورد مطالعه قرار دادند. طی دوره ای چند میلیون ساله هفنیوم تجزیه شده و به تنگستن تبدیل می شود و تنگستن نیز عنصری فلز دوست است از این رو زمانی که هسته زمین در حال شکل گیری بوده، تنگستن در این فرایند شکل گیری سهیم بوده است. این عنصر در فلزات موجود در زمین نشانه هایی از خود به جا گذاشته که نشان دهنده مدت زمان دوره تفکیک شدن لایه های سیاره است.

پس از مقایسه میزان "تنگستن 182" در جبه با میزان عنصر مشابهی که در شهابسنگهایی با سنی برابر سن منظومه خورشیدی وجود دارند، دانشمندان توانستند طول دوره مجزا شدن کامل زمین به لایه های هسته و جبه را تعیین کنند. با شبیه سازی تمامی شیوه های ممکنی که فرایند تفکیک پذیری لایه های زمین می توانسته طی آنها شکل گرفته باشد، محققان دریافتند دوره تکمیل شدن لایه های زمین در حدود 100 میلیون سال به طول انجامیده است در حالی که مطالعات پیشین طول این دوره را 30 میلیون سال تخمین زده بود.

بر اساس گزارش بی بی سی، به این شکل سن جدید سیاره زمین 4.467 میلیارد سال خواهد بود که به نسبت سن قدیمی تر آن که در حدود 4.537 میلیارد سال تخمین زده شده بود بسیار جوانتر به نظر می آید.

فضاپیمای رزتا تصاویر شهاب سنگ عظیم را مخابره کرد

فضاپیمای بدون سرنشین اروپایی رزتا تصاویر یکی از بزرگترین شهاب سنگ ها که عمرش بیش از چهار میلیارد سال تخمین زده می شود را به زمین مخابره کرده است.

فضاپیمای رزتا تصاویر با کیفیت بالایی از لوتسیا، شهابی که برآورد می شود چهار و نیم میلیارد دلار از عمرش می گذرد، را به سازمان فضایی اروپا (ESA) در آلمان ارسال کرده است.

برخی دانشمندان لوتسیا را یکی از بقایای مرحله شکل گیری منظومه شمسی می دانند.

ادامه مطلب ...

وقوع یکی از نادرترین رویدادهای نجومی/ اخترواره ای یک ستاره را می

اخترشناسان می توانند طی یکی از نادرترین رویدادهای نجومی در 8 جولای 2010 در اروپا شاهد اختفای ستاره ای باشند که به واسطه عبور یک اخترواره از برابر ستاره دلتا مارافسای رخ خواهد داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این خسوف اخترواره ای می تواند تنها اختفای ستاره ای قرن جاری باشد که امکان رصد آن با چشم غیرمسلح نیز وجود دارد. آنچه هنگام خورشید گرفتگی رخ می دهد می تواند برای یک اخترواره، اجرام سنگی یا فلزی که بقایای شکل گیری منظومه خورشیدی به شمار می روند نیز رخ دهد.

در حالی که ردیابی اخترواره های کوچک کاری بسیار مشکل است، تا کنون تقریبا چهارصد هزار اخترواره با ابعادی از چند صد کیلومتر تا چند متر ردیابی شده اند. بیش از 6 هزار و 500 نمونه از آنها اجرام نزدیک به زمین به شمار می روند که می توانند برای سیاره خطر ساز بوده و با آن برخورد کنند و متناسب با ابعادشان خسارتهای کم و زیادی به زمین وارد آورند.

در حالی که یک اخترواره بسیار ریزتر از آن است که بتواند خورشید را بپوشاند یکی از آنها گاه و بیگاه در مقابل یکی از بیشمار ستاره های آسمان شب قرار گرفته، نور آن را مسدود کرده و منجر به بروز اختفای ستاره ای خواهد شد.

از آنجایی که اخترواره ها بسیار سریع حرکت می کنند این پدیده تنها چند ثانیه به طول خواهد انجامید و معمولا ستاره پنهان شده به اندازه ای کم نور است که تنها با کمک تلسکوپ می توان آن را مشاهده کرد.

اما به گفته آژانس فضایی اروپا طی رویداد روز 8 جولای ستاره دلتا مارافسای (Delta Ophiuchi) که با چشم غیر مسلح نیز قابل دید بوده و چهارمین ستاره درخشان صورت فلکی مارافسای (Ophiuchus) نیز به شمار می رود به واسطه عبور اخترواره "روما " که وسعتی برابر 50 کیلومتر دارد از دید پنهان خواهد شد.

این به آن معنی است که پدیده اختفا تنها در مسیری به طول 50 کیلومتر قابل دیدن خواهد بود که از روی مرکز اروپا، اسپانیا و جزایر قناری عبور خواهد کرد.

از آنجایی که اخترواره ها به جز چند نمونه خاص، بسیار کوچکتر از آن هستند که بتوان آنها را با کمک تلسکوپهای زمینی مورد بررسی قرار داد، اختفای ستاره ای یکی از راه های مستقیم برای اندازه گیری ابعاد چنین اجرامی به شمار می رود. زمانی که چند رصد گر چنین پدیده ای را با کمک دوربین تصویربرداری و بر اساس زمان بندی دقیق به ثبت می رسانند می توانند از زمان به ثبت رسیده از پدیده برای تعیین شکل اخترواره استفاده کنند.

بر اساس گزارش ساینس دیلی، از آنجایی که دانشمندان سرعت اخترواره ها را می دانند، مدت زمانی که اختفا به طول خواهد انجامید می تواند نشان دهنده وسعت اخترواره باشد، این اطلاعات به اخترشناسان امکان می دهد شکل و ابعاد اخترواره را بازسازی کنند.

وقوع یکی از نادرترین رویدادهای نجومی

اخترشناسان می توانند طی یکی از نادرترین رویدادهای نجومی در 8 جولای 2010 در اروپا شاهد اختفای ستاره ای باشند که به واسطه عبور یک اخترواره از برابر ستاره دلتا مارافسای رخ خواهد داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این خسوف اخترواره ای می تواند تنها اختفای ستاره ای قرن جاری باشد که امکان رصد آن با چشم غیرمسلح نیز وجود دارد. آنچه هنگام خورشید گرفتگی رخ می دهد می تواند برای یک اخترواره، اجرام سنگی یا فلزی که بقایای شکل گیری منظومه خورشیدی به شمار می روند نیز رخ دهد.

در حالی که ردیابی اخترواره های کوچک کاری بسیار مشکل است، تا کنون تقریبا چهارصد هزار اخترواره با ابعادی از چند صد کیلومتر تا چند متر ردیابی شده اند. بیش از 6 هزار و 500 نمونه از آنها اجرام نزدیک به زمین به شمار می روند که می توانند برای سیاره خطر ساز بوده و با آن برخورد کنند و متناسب با ابعادشان خسارتهای کم و زیادی به زمین وارد آورند.

در حالی که یک اخترواره بسیار ریزتر از آن است که بتواند خورشید را بپوشاند یکی از آنها گاه و بیگاه در مقابل یکی از بیشمار ستاره های آسمان شب قرار گرفته، نور آن را مسدود کرده و منجر به بروز اختفای ستاره ای خواهد شد.

از آنجایی که اخترواره ها بسیار سریع حرکت می کنند این پدیده تنها چند ثانیه به طول خواهد انجامید و معمولا ستاره پنهان شده به اندازه ای کم نور است که تنها با کمک تلسکوپ می توان آن را مشاهده کرد.

اما به گفته آژانس فضایی اروپا طی رویداد روز 8 جولای ستاره دلتا مارافسای (Delta Ophiuchi) که با چشم غیر مسلح نیز قابل دید بوده و چهارمین ستاره درخشان صورت فلکی مارافسای (Ophiuchus) نیز به شمار می رود به واسطه عبور اخترواره "روما " که وسعتی برابر 50 کیلومتر دارد از دید پنهان خواهد شد.

این به آن معنی است که پدیده اختفا تنها در مسیری به طول 50 کیلومتر قابل دیدن خواهد بود که از روی مرکز اروپا، اسپانیا و جزایر قناری عبور خواهد کرد.

از آنجایی که اخترواره ها به جز چند نمونه خاص، بسیار کوچکتر از آن هستند که بتوان آنها را با کمک تلسکوپهای زمینی مورد بررسی قرار داد، اختفای ستاره ای یکی از راه های مستقیم برای اندازه گیری ابعاد چنین اجرامی به شمار می رود. زمانی که چند رصد گر چنین پدیده ای را با کمک دوربین تصویربرداری و بر اساس زمان بندی دقیق به ثبت می رسانند می توانند از زمان به ثبت رسیده از پدیده برای تعیین شکل اخترواره استفاده کنند.

بر اساس گزارش ساینس دیلی، از آنجایی که دانشمندان سرعت اخترواره ها را می دانند، مدت زمانی که اختفا به طول خواهد انجامید می تواند نشان دهنده وسعت اخترواره باشد، این اطلاعات به اخترشناسان امکان می دهد شکل و ابعاد اخترواره را بازسازی کنند.

بیگانگان فضایی؛دوست یا دشمن

استفان هاوکینگ» نگران بیگانگان فضایی است تا جایی که این فیزیکدان معروف با یادآوری زمانی که اروپایی ها تمدن امریکاییان لاتین را کشف کردند اعلام می کند انسان باید در مورد برقراری ارتباط با بیگانگان فضایی کاملا محتاط باشد.

به گزارش مهر به نقل از نیوساینتیست، به گفته هاوکینگ از آنجا که هر گونه ای از موجودات زنده که بتواند با زمینیان ملاقات کند سطحی بسیار بالاتر از تکنولوژی کنونی انسانها دارد، ملاقات با آنها خبر بسیار بدی خواهد بود. در عین حال وی در رابطه با نتایج و پیامدهای ادامه یافتن فعالیت پروژه SETI اخطار داده است.

با وجود اینکه هنوز انسان سیگنالی از جانب موجودات فضایی دریافت نکرده است، پیشرفتهای بزرگ تکنولوژیکی باعث شده تا تصور کند اگر فرستنده هوشمند ماورایی در خارج از زمین وجود داشته باشد، پس باید به زودی آن را پیدا کرد. کشفی که می تواند متحول کننده باشد اما از سویی دیگر برخی از افراد از جمله هاوکینگ آن را فاجعه آمیز می دانند.

تصور کنید انسان در ردیابی سیگنالی از موجودات فضایی موفق شود. آیا باید به آن پاسخ دهد؟ هر نوع ارسال سیگنالی می تواند احتمال حمله تمدنی را در پی داشته باشد که به اندازه ای پیشرفته است که توانسته سیگنالهای زمینیان را دریافت کند. این تصور مانند فیلمنامه های تخیلی است اما در صورتی که احتمال بسیار کوچکی در وقوع چنین رویدادی وجود داشته باشد چرا باید چنین ریسکی کرد؟

این موضوع برای سه سال دانشمندان پروژه SETI در آکادمی بین المللی اخترشناسی را به خود مشغول کرده بود. مسئله مباحثات آنها ایده ای بود که توسط چند نفر از اعضا برای ممنوع کردن ارسال هر نوع سیگنالی به سوی بیگانگان فضایی مطرح شده بود.

در حقیقت می توان گفت علاوه بر اینکه این کار امری غیر ممکن به شمار می رود، دیگر برای ممنوعیت ارسال سیگنال دیر شده است. انسان به صورت ناخواسته با ارسال سیگنالهای تلویزیونی، رادیویی و راداری برای 60 سال حضور خود را به اطلاع همه جهان رسانده است. پخش سریالها و برنامه های تلویزیونی از کشورهای مختلف هر لحظه با سیلی از مخاطبان مواجه است و در صورت حضور موجود هوشمندی در ورای زمین، احتمالا برنامه های تلویزیونی زمینی اکنون تعدادی بیننده فضایی دارد!

ردیابی این نشت سیگنالی چندان سخت نیست. شدت آن در مجذور فاصله کاهش پیدا می کند اما حتی اگر نزدیکترین موجود بیگانه در فاصله هزار سال نوری از زمین قرار داشته باشد، هنوز می تواند این سیگنالها را دریافت کند زیرا فناوری آنتهای این موجودات چندین قرن از فناوری زمین جلوتر است.

این توانایی می تواند پیشنهاد متوقف کردن ارسال سیگنالهای هدف دار از روی زمین در مواردی که فرازمینی ها درباره آن نسبت به انسان برتری دارند را به پیشنهادی ظاهرا منطقی تبدیل کند. زیرا تنها تمدنی نزدیک به سطح پیشرفت تمدن بشر قادر به ردیابی سیگنالهای هدف دار خواهد بود در حالی که به سیگنالهای تلویزیونی و رادیویی توجهی ندارد و تمدنی در سطح پیشرفت تمدن بشر نیز به هیچ وجه تهدید به شمار نمی رود.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، با این همه در نهایت تیم پروژه SETI در آکادمی بین المللی اخترشناسی طرح ممانعت از ارسال سیگنال به فرازمینی ها را رد کرد. شاید فرازمینی ها جایی در خارج از زمین وجود داشته باشند، در این صورت انسان باید با کشف آنها اطلاعات زیاد و ارزشمندی به دست آورد، در حالی که عده ای در حال ایجاد این واهمه هستند که آنها به زودی ما را یافته و به ما حمله خواهند کرد.

بیگانگان فضایی؛دوست یا دشمن

«استفان هاوکینگ» نگران بیگانگان فضایی است تا جایی که این فیزیکدان معروف با یادآوری زمانی که اروپایی ها تمدن امریکاییان لاتین را کشف کردند اعلام می کند انسان باید در مورد برقراری ارتباط با بیگانگان فضایی کاملا محتاط باشد.

به گزارش مهر به نقل از نیوساینتیست، به گفته هاوکینگ از آنجا که هر گونه ای از موجودات زنده که بتواند با زمینیان ملاقات کند سطحی بسیار بالاتر از تکنولوژی کنونی انسانها دارد، ملاقات با آنها خبر بسیار بدی خواهد بود. در عین حال وی در رابطه با نتایج و پیامدهای ادامه یافتن فعالیت پروژه SETI اخطار داده است.

با وجود اینکه هنوز انسان سیگنالی از جانب موجودات فضایی دریافت نکرده است، پیشرفتهای بزرگ تکنولوژیکی باعث شده تا تصور کند اگر فرستنده هوشمند ماورایی در خارج از زمین وجود داشته باشد، پس باید به زودی آن را پیدا کرد. کشفی که می تواند متحول کننده باشد اما از سویی دیگر برخی از افراد از جمله هاوکینگ آن را فاجعه آمیز می دانند.

تصور کنید انسان در ردیابی سیگنالی از موجودات فضایی موفق شود. آیا باید به آن پاسخ دهد؟ هر نوع ارسال سیگنالی می تواند احتمال حمله تمدنی را در پی داشته باشد که به اندازه ای پیشرفته است که توانسته سیگنالهای زمینیان را دریافت کند. این تصور مانند فیلمنامه های تخیلی است اما در صورتی که احتمال بسیار کوچکی در وقوع چنین رویدادی وجود داشته باشد چرا باید چنین ریسکی کرد؟

این موضوع برای سه سال دانشمندان پروژه SETI در آکادمی بین المللی اخترشناسی را به خود مشغول کرده بود. مسئله مباحثات آنها ایده ای بود که توسط چند نفر از اعضا برای ممنوع کردن ارسال هر نوع سیگنالی به سوی بیگانگان فضایی مطرح شده بود.

در حقیقت می توان گفت علاوه بر اینکه این کار امری غیر ممکن به شمار می رود، دیگر برای ممنوعیت ارسال سیگنال دیر شده است. انسان به صورت ناخواسته با ارسال سیگنالهای تلویزیونی، رادیویی و راداری برای 60 سال حضور خود را به اطلاع همه جهان رسانده است. پخش سریالها و برنامه های تلویزیونی از کشورهای مختلف هر لحظه با سیلی از مخاطبان مواجه است و در صورت حضور موجود هوشمندی در ورای زمین، احتمالا برنامه های تلویزیونی زمینی اکنون تعدادی بیننده فضایی دارد!

ردیابی این نشت سیگنالی چندان سخت نیست. شدت آن در مجذور فاصله کاهش پیدا می کند اما حتی اگر نزدیکترین موجود بیگانه در فاصله هزار سال نوری از زمین قرار داشته باشد، هنوز می تواند این سیگنالها را دریافت کند زیرا فناوری آنتهای این موجودات چندین قرن از فناوری زمین جلوتر است.

این توانایی می تواند پیشنهاد متوقف کردن ارسال سیگنالهای هدف دار از روی زمین در مواردی که فرازمینی ها درباره آن نسبت به انسان برتری دارند را به پیشنهادی ظاهرا منطقی تبدیل کند. زیرا تنها تمدنی نزدیک به سطح پیشرفت تمدن بشر قادر به ردیابی سیگنالهای هدف دار خواهد بود در حالی که به سیگنالهای تلویزیونی و رادیویی توجهی ندارد و تمدنی در سطح پیشرفت تمدن بشر نیز به هیچ وجه تهدید به شمار نمی رود.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، با این همه در نهایت تیم پروژه SETI در آکادمی بین المللی اخترشناسی طرح ممانعت از ارسال سیگنال به فرازمینی ها را رد کرد. شاید فرازمینی ها جایی در خارج از زمین وجود داشته باشند، در این صورت انسان باید با کشف آنها اطلاعات زیاد و ارزشمندی به دست آورد، در حالی که عده ای در حال ایجاد این واهمه هستند که آنها به زودی ما را یافته و به ما حمله خواهند کرد.

تصویری جدید از همه آسمان

تلسکوپ پلانک آژانس فضایی اروپا که سال گذشته توسط آژانس فضایی اروپا به فضا فرستاده شده است اولین تصویر کامل از جهان را منتشر کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، پلانک برای کشف منشاء جهان هستی به فاصله ای یک میلیون مایلی فرستاده شده و ماموریت آن بررسی سن، محتوی و روند تکاملی جهان هستی به واسطه مطالعه بر روی بقایای به جا مانده از انفجار بزرگ است.

در ماه سپتامبر سال گذشته اولین تصاویر از این تلسکوپ به زمین ارسال شد که در آن نواری از نورهای قدیمی و کهن در میان آسمان به ثبت رسیده بود؛ اکنون پلانک تصویری کامل از آسمان را ثبت کرده است.



این تصویر آنچه که در ماورای زمین به چشم تجهیزات حساس به نور پلانک مرئی دیده می شوند را به تصویر کشیده است. بخش غالب این تصویر بخشهای بزرگی از کهکشان راه شیری است. خط افقی درخشانی که از میان تصویر عبور کرده صفحه اصلی کهکشان راه شیری، جایی که زمین و خورشید در آن قرار دارند را نمایان کرده است. همچنین در این تصویر می توان انفجارهای عظیمی از ابرهای غبار کیهانی را نیز مشاهده کرد.

بر اساس گزارش بی بی سی، دانشمندان برای تحلیل و بررسی این تصویر سالها زمان صرف خواهند کرد تا شاید دریابند جهان هستی چگونه به شکل کنونی اش دیده می شود. به گفته محققان در "کالج امپریال لندن" آنچه در این تصویر دیده می شود ساختار گازی و غباری کهکشان راه شیری است که اطلاعات عظیمی درباره آنچه در همسایگی خورشید در حال وقوع است را آشکار می کند. در عین حال این تصویر اطلاعات زیادی از چگونگی شکل گیری کهکشانها در مقایسه با دیگر کهکشانها را در خود به ثبت رسانده است.

دو فضاپیما بعد از 33 سال به زمین باز می گردند

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ناسا، دو فضاپیمای ناسا به مدت 33 سال ،اطلاعاتی را درباره سیاره های غول پیکر بیرونی - که در خارج از منظومه شمسی قرار دارند - همچنین خصوصیات و تعاملات بادهای خورشیدی و بین سیاره ای را با خود باز می گردانند.
در بین یافته های فضاپیمایVoyager 2، لکه تاریک بزرگ سیاره نپتون و بادهایی با سرعت 450 متر در هر ثانیه دیده می شود.
دو فضاپیمای "Voyager"، به عنوان بزرگترین فضاپیما شناخته شده اندکه بدون وقفه به عملیات خود ادامه داده اند.
فضا پیمای "Voyager" دو ا در آگوست سال 1977 به فضا پرتاب شد و به دنبال آن Voyager 1، دو هفته بعد در پنجم سپتامبر همان سال به فضا پرتاب شد.
مدیران این ماموریت فضایی انتظار دارند که فضاپیمای Voyager 1 تا پنج سال آینده، منظومه شمسی را ترک کرده و وارد فضای میان ستاره ها و یا دورتر از آن شود و همچنین فضاپیمایVoyager 2 اندک زمانی پس از آن وارد فضای ستاره ای شود.
پس از سفر بیش از 21 میلیارد کیلومتری در مسیر پر پیچ و خم آن از طریق سیارات نسبت به فضای میان ستاره ها، این فضاپیما هم اکنون در 14 میلیارد کیلومتری خورشید قرار دارد.
یک سیگنال از زمین که با سرعت نور حرکت می کند، در حدود 8/12 ساعت در روز طول می کشد تا به Voyager 2 برسد.
فضاپیمای Voyager 1، قرار است پس از سفر 12 هزار روزه خود در روز 13 جولای 2010 بعد از پیمودن بیش از 22 میلیارد کیلومتر به زمین خواهد رسید.
Voyager 1 هم اکنون در فاصله 17 میلیارد کیلومتری خورشید است.

سیاه چاله های قدیمی منشای حجم زیاد امواج رادیویی عمق کیهانی

ستاره شناسان آمریکایی و انگلیسی در تحقیقات خود نشان دادند که سیاه چاله های قدیمی موجب تولید حجم بسیار زیاد امواج رادیویی حاضر در عمق کیهانی می شوند.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه استانفورد و دانشگاه ادیمبرا در تحقیقات خود نشان دادند که پرتوهای عمق کیهانی در طول موجهای رادیویی بسیار بیشتر از آن چیزی است که انتظار می رود.

این محققان در ماه جولای گذشته با کمک دستگاههای حاضر در آزمایش ARCADE-2 این امواج را اندازه گیری کردند.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "ما برای کشف منشای تولید پرتوهای رادیویی به روشهای مختلفی از یک دریای کیهانی متشکل از ذرات تا چشمه های غول پیکر و انفجار ستاره های دور دست فکر کردیم اما تمام این فرضیه ها در فاز آزمایش رد شدند."

این دانشمندان دریافتند که منشای انتشارات بسیار ضعیفی که از تمام کهکشانهای معمولی جهان قابل رصد گسیل می شوند چشمه های معمولی در فواصل بسیار دور هستند این چشمه ها کمیاب اما بسیار نورانی هستند. این نتایج در شرایطی به دست آمد که این ستاره شناسان خلاف آن را انتظار داشتند.

این نتایج مسئله دیگری را نیز مطرح کرد. در حقیقت در جهان نزدیک، بخش اعظم انتشارات رادیویی از بقایای ابرنواختران واقع در مناطق تشکیل ستارگان گسیل می شوند و به نظر می رسند که این پرتوهای رادیویی با پرتوهای مادون سرخی که از مناطق تشکیل ستارگان تابش می شوند ارتباط تنگاتنگی دارند.

بنابراین عمق مادون سرخ نیز باید منطبق بر عمق امواج رادیویی باشد، این درحالی است که برپایه اندازه گیریهای پیشین، عمق رادیویی سه تا 10 برابر کمتر از میزانی است که انداز گیریهای جدید ARCADE-2 نشان می دهند.

براساس گزارش PhysOrg، به گفته این دانشمندان، این حجم بالای امواج رادیویی به جای اینکه حاصل ابرنواختران در مناطق تشکیل ستارگان  باشند توسط سیاه چاله هایی ایجاد شده اند که به سرعت در مرکز کهکشانها درحال چرخش هستند این سیاه چاله ها در جهان نخستین ایجاد شده اند و بنابراین در گروه سیاه چاله های بسیار قدیمی جای دارند. 

به این ترتیب این ستاره شناسان موفق شدند منشای حجم بالای پرتوهای رادیویی عمق کیهانی را توضیح دهند.