یاد شعارهایی که برای سرکار گذاشتن مردم دادیم به خیر!

بعد از هفت سال دیگر خبری از آن شعارها نیست، نه تنها پاویون و سعدآباد تعطیل نشده است، بلکه چند برابر سابق در آنها ساخت و ساز شده و رونق گرفته است، سفره های خالی و نان و پنیر جای خود را به سفره هایی رنگین تر از دولت های قبل داده است، هواپیماهای اختصاصی همچنان می پرند، عروسی های ساده با سفرهای خانوادگی از نیوریورک تا مکه و ... تکمیل شده است و نخوردن غذای دولت جمهوری اسلامی جای خود را به نشستن بر سر سفره سحری پادشاه عربستان داده است و از بنزهایی که قبلا سوار شدن آنها گناه کبیره بود، ده ها دستگاه خریداری می شوند

با گذشت هفت سال از دولت محمود احمدی نژاد، دیگر کسی سراغ شعارهای سال های اول به قدرت رسیدن وی را نمی گیرد.

 

به گزارش خبرنگار «بازتاب»، محمود احمدی نژاد چند ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال 1384، در واکنش به انتقاد خاتمی از ترافیک تهران، به شدت به وی حمله کرد و تشکیل جلسات دولت در سعدآباد را نشان دهنده غیرمردمی بودن وی دانست.

پس از کسب ریاست جمهوری نیز در دولت نهم اظهار داشت، از هواپیمای اختصاصی آشیانه جمهوری اسلامی که به قیمت 40 میلیون یورو برای پرواز مقامات رسمی خریداری شده بود استفاده نمی کند، همچنین احمدی نژاد و مقامات دولتی اظهار کردند از پاویون و جایگاه تشریفات فرودگاه ها استفاده نمی کنند.

اطرافیان وی اظهار کردند جناب محمود برای صرفه جویی در بیت المال از غذای دولتی نمی خورد و غذای خود را هر روز از خانه به ریاست جمهوری می آورد، اعلام شد عروسی فرزندان احمدی نژاد در کمال سادگی برگزار شده است و....

و همین طور ژستهای ساده زیستی که یکی پس از دیگری گرفته می شد و بخشی از افکار عمومی و طیف حامیان عدالت طلب احمدی نژاد با شادمانی آنها را تکرار می کردند و شیوه زندگی و کار روسای جمهور و مسئولان قبلی را خائنانه و اشرافی می دانستند.

حتی در برخی از دیدارهای مقامات خارجی از تهران، با این ژستها با آنها برخورد شد، از بشار اسد به جای استقبال همیشگی در سعدآباد در پاستور استقبال شد و در ضیافت صبحانه به اردوغان، به جای پذیرایی رسمی نان و پنیر و گردو داده شد که هر دوی این مقامات از عدم رعایت شان خود در ایران دلگیر شدند و در بازدیدهای متقابل آن را جبران کردند!

اکنون بعد از هفت سال دیگر خبری از آن شعارها نیست، نه تنها پاویون و سعدآباد تعطیل نشده است، بلکه چند برابر سابق در آنها ساخت و ساز شده و رونق گرفته است، سفره های خالی و نان و پنیر جای خود را به سفره هایی رنگین تر از دولت های قبل داده است، هواپیماهای اختصاصی همچنان می پرند، عروسی های ساده با سفرهای خانوادگی از نیوریورک تا مکه و ... تکمیل شده است و نخوردن غذای دولت جمهوری اسلامی جای خود را به نشستن بر سر سفره سحری پادشاه عربستان داده است و از بنزهایی که قبلا سوار شدن آنها گناه کبیره بود، ده ها دستگاه خریداری می شوند.

البته ساده زیستی یک مزیت برای مسوولان در هر کشوری است که بسیاری از مردم نیز از آن خوششان می آید. اما این مزیت نمی تواند نقاط ضعف اصلی یک مسوول را بپوشاند و به ویژه اگر جنبه تبلیغاتی به خود بگیرد، شائبه دار هم می شود.

شاید برخی بگویند رفتار فعلی دولتمردان، معقول و متناسب با واقعیتهای امروزی است. اما پرسش اینجاست که دولتهای قبل که همین رفتار را داشتند، چرا این قدر تخریب شدند و آماج انواع حملات مجازی و واقعی قرار گرفتند؟

شاید برخی از دولتمردان یا هواداران آنها هم بگویند آن شعارها برای انتخابات بود و سر کار گذاشتن مردم،شاید هم برخی دولتمردان بگویند ابتدا به این موارد واقعا اعتقاد داشتیم، اما بعدا متوجه شدیم چندان اهمیت ندارد.

در این صورت باید منتظر نسخه جدید فردی بود که قرار است با این شعارها بیاید و مردم را سر کار بگذارد و... باقی قضایا!