
ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
شاید برای بسیاری از آمریکاییها و غیرآمریکاییها دیدن صحنه امضای قوانین آمریکا از سوی روسای جمهور این کشور کمی عجیب به نظر برسد، به ویژه آنجایی که روسای جمهوری موقع امضا از قلمهای متفاوتی استفاده میکنند و گاه میشود بیش از 20 تا 30 بار قلم را عوض میکنند تا یک قانون را امضا کنند.
به نقل از عصر ایران، برای خیلی از افراد این سوال مطرح است که این کار برای چیست ؟ آیا عرف خاصی در این شیوه وجود دارد؟ آیا الزام قانونی وجود دارد و اگر دارد، این الزام به چه گونهای است؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که هیچ الزامی برای امضای یک قانون با بیش از یک قلم وجود ندارد و رییس جمهوری آمریکا میتواند یک قانون را با یک قلم امضا کند، اما عرفی وجود دارد که از زمان "فرانکلین دلانو روزولت" رییس اسبق جمهوری آمریکا پایه گذاری شده است و آن امضا کردن قوانین با استفاده از قلمهای مختلف است.
با توجه به اینکه قلمی که رییس جمهوری آمریکا با استفاده از آن قانونی را امضا میکند ارزش تاریخی دارد، روسای جمهوری آمریکا به جای یک قلم، از قلمهای زیاد استفاده میکنند تا این قلمها را به صورت یادگاری در اختیار دیگران و به ویژه افراد و شخصیتهایی قرار دهند که در تهیه و تصویب آن قانون خاص تلاش زیادی مصروف کردهاند.
بالطبع، هر چه قانونی مهمتر و حیاتیتر باشد و دامنه حضور افراد برای نوشتن و تصویب آن بیشتر باشد، رییس جمهوری از قلمهای بیشتری برای امضا استفاده میکند.
مثلا باراک اوباما در سال 2009 برای امضای قانون بهداشت رایگان و عمومی از 22 قلم استفاده کرد.
رکورددار تعداد قلمها برای یک امضا متعلق به پرزیدنت لیندون جانسون در سال 1964 و هنگامی بود که قانون حقوق شهروندی (برابری سیاهان با سفیدان) را امضا میکرد. وی در این امضا از 75 قلم استفاده کرد و بعدها این قلمها به افراد مختلف به صورت یادگاری داده شدند.
در واقع سنت امضا کردن قوانین با قلمهای مختلف از دهه 1930 در آمریکا باب شد و روسای جمهور این کشور از آن سال به بعد (دوره ریاست جمهوری فرانکلین روزولت) بنا به سلیقه و ترجیح خودشان در امضا کردن قوانین از قلمهای مختلف استفاده میکنند.
صدها نفر در آمریکا این قلمها را به صورت یادگاری نگه میدارند که بیشتر این افراد از قانونگذاران، سناتورها، فعالان مدنی و سیاسی و... هستند که در تهیه و تصویب یک قانون مشارکت و همکاری کردهاند.