از نامه های یک مرد زن ذلیل

بخون ولی جواب نامه فوری
عیال نازنین من چطوری؟

تنگه دلم برای قیل و قالت
عزیز من، چطور اصل حالت؟

اون شیر قبلنا، شغالتم نیست
من بمیرم، عین خیالتم نیست

حالا که هیچ، وقتی دوستم داشتی که
محل سگ بهم نمی‌ذاشتی که

همش می‌گفتی: «اومدم اسیری»
هی متلک، همش بهونه‌گیری

جز ویدئو که خونه‌ ننه‌م بود،
خدا وکیلی‌ تو خونه‌‌ات چی کم بود؟

تلخی زندگیت که مثل قند شد
یواش یواش زیر سرت بلند شد

آبی که شد اون دو تا چشم سیات
شدم اسیر چشم و هم چشمیات

با نق نق و غر غر و قهر و آشتی
خونه و زندگی برام نذاشتی

همه‌ا‌ش بکن نکن همه‌ا‌ش تغیر
همه‌‌اش بدی، همه‌ا‌ش ستم، همه‌‌اش غر

با گریه روزمو به شب رسوندی
تا اینکه جونمو به لب رسوندی

گفتی: «می‌رم» اما گرفتم تو رو
اونقده غر زدی که گفتم: «برو...»

...

عزیز من رفته و برنگشته
ببین عزیز، گذشته‌ها گذشته

بیا،‌گذشته گفت‌وگو نداره
که خونه بی‌تو رنگ و بو نداره

بیا دوباره چای تازه دم کن
بساط قیمه و پلو علم کن

بپز از اون کلوچه‌ نوبرت
برای قند و عسلت، شوهرت

زنی که خوب و پاکه، شوهر می‌خواد
خوب می‌دونم جونت واسم در میاد

تا نگی عشقو دست کم گرفتم
ویدئومون رو از ننه‌‌ام گرفتم!