ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
خاطره تلخ تنبیهبدنی به گذشتههای دور برمیگردد به همان زمان که دانشآموزان را به فلک میبستند، آنچنان که گاهی اوقات تا چند روز درد این تنبیه آرام نمیگرفت و جان کودکان به لب میآمد؛ گاهی اوقات نیز همین تنبیهها باعث میشد که دانشآموزان دور درس و مشق را خط بکشند و به خاطر رهایی از کابوس تنبیهبندی با "سواد " خداحافظی کنند.
تنبیهبدنی به طور کلی در جامعه مردود شناخته نشده است و حتی در برخی موارد، نبود تنبیهبدنی به عنوان یک ایراد مطرح شده است؛ به عنوان این مصرع «چوب معلم گُل است» سندی بر این ادعاست.
از آن زمان تا به امروز، تنبیهبدنی آن هم به روش فلک کردن دانشآموزان، کمرنگ شده است و اصل محبت بیش از پبش جای خود را به تنبیهبدنی داده است؛ هر چند گاهگاهی خبر تنبیهبندی درباره یک دانشآموز به رسانهها کشیده میشود.
* هوشیار کردن؛ نه تنبیهبدنی
مهدی نویدادهم، دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبری فارس «توانا» به تشریح فلسفه تنبیه پرداخت و اظهار داشت: باید توجه داشت که "تنبیه " عنوان شده در آییننامه انضباطی مدارس جدا از "تنبیه بدنی " است.
وی ادامه داد: انذار و بازداشتن از کارهای خطا، اصل تربیتی است ولی اصل ارجح، تشویق و ایجاد انگیزه برای حرکت نسبت به هدف است؛ البته گاهی صرف ایجاد انگیزه و تشویق مؤثر نیست چراکه باید موانع را نیز در مسیر رسیدن به هدف زدود لذا انذار و اعمال تنبیه همان رفع موانع است.
نویدادهم عنوان کرد: واژه تنبیه نیز گویای این مطلب و به معنای تنبه بخشیدن، آگاه و هوشیار کردن است هرچند که این واژه بد معنا شده است؛ تنبیه اقدام در جهت آگاه و هوشیار کردن است که در قرآن با عنوان انذار آمده است.
* با تنبیه به معنی آگاه کردن، مخالف نیستم
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش اضافه کرد: پیامبر گرامی اسلام (ص) منذر است و یکی از رسالتهای اصلی ایشان هوشیار کردن نسبت به عوارض سوء که در دنیاگرایی وجود دارد همچنین بیاعتنایی به آخرت و سرنوشتی که در انتظار چنین افرادی هست، عنوان شده است.
نوید ادهم عنوان کرد: تنبیه را به معنای آگاه کردن و رفع موانع لازم میدانم و به هیج وجه با آن مخالف نیستم.
* در قوانین و آییننامهها، تنبیه بدنی ممنوع است
وی با اعلام اینکه با تنبیه بدنی به معانی رایج آن به شدت مخالفم، بیان کرد: تنبیه بدنی در کشور ما بسیار کاهش داشته است به خصوص در مواقعی که حالتهای افراطی و آسیبزا پیدا میکند که از نگاه دین نیز مذموم است؛ حتی آسیب رساندن به جسم خودمان نیز نیاز به پاسخگویی دارد؛ وقتی نسبت به جسم خودمان مجاز به وارد کردن آسیب نیستیم، نسبت به فرزند خود و دیگران نیز مجاز به اعمال تنبیهات نخواهیم بود.
نویدادهم با بیان اینکه در قوانین و آییننامهها، تنبیه بدنی ممنوع است، افزود:به این دلیل که زمینه تنبیهبدنی در فرهنگ جامعه ما فراهم است گاهی شاهد وقوع آن هستیم و به همین دلیل است که ضربالمثلهایی در این زمینه نیز وجود دارد چنین ضربالمثلهایی باور جمعی است که در قالب ضربالمثل در بین افراد جامعه متجلی شده است که از بین بردن چنین فرهنگی در مدت زمان زمان کوتاه میسر نیست.
وی تأکید کرد: تغییر باور فرهنگی نیاز به زمان دارد و در این زمینه باید بحث و بررسی زیادی صورت گیرد تا افراد جامعه به این باور برسند که اعمال تنبیه بدنی ناشایست و ناپسند است.
* بررسی آییننامه اجرایی مدارس در صحن شورای عالی آموزش و پرورش
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش نویدادهم با بیان اینکه رفتارهای خشونتآمیز مورد تأیید سیاستگذاران و تصمیمگیران نبوده و در واقع واقعیت تلخی از رفتارهای اجتماعی است، عنوان کرد: چنین رفتارهایی که در کلاس درس بروز مییابد، ممکن است در خانه نیز نسبت به فرزند خود یا همسایه نیز رخ دهد.
وی در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه آیین نامه اجرایی مدارس که در شورای عالی آموزش و پرورش بررسی شده بود به کجا انجامید، گفت: آییننامه اجرایی مدارس در کمیسیونها بررسی شد و اکنون نیز در دستور کار صحن شورای عالی قرار دارد که یکی از بندهای آن ممنوعیت تنبیهبدنی است.