دایناسورها توسط چند شهاب‌سنگ منقرض شدند؟

65 میلیون سال پیش، دایناسورها ناگهان از روی زمین محو شدند. تاکنون تصور می‌شد برخورد جسمی آسمانی به مکزیک عامل این انقراض بود، اما با کشف 2 گودال برخوردی بزرگ دیگر، به نظر می‌رسد حداقل 3 شهاب‌سنگ بزرگ عامل این انقراض بوده است.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد دایناسورها 65 میلیون سال پیش نه تنها با یک شهاب‌سنگ، بلکه حداقل با برخورد 3 شهاب‌سنگ به زمین نابود شده‌اند.

دانشمندان پیش از این دو حفره بزرگ را که بر اثر برخورد شهاب‌سنگ به زمین به وجود آمده بودند، یکی در خلیج مکزیک و دیگری در اقیانوس هند شناسایی کرده بودند؛ اما اکنون سومین محل برخورد شهاب‌سنگ نیز در اوکراین کشف شده است.

به این ترتیب احتمالاتی مطرح شده که نشان می‌دهد دایناسورها ممکن است با مجموعه‌ای از بارش‌های شهابی بمباران شده و نسل آن‌ها منقرض شده است. آخرین یافته‌ها در این زمینه در نشریه زمین‌شناسی و با تلاش‌های پروفسور دیوید جلی از دانشگاه آبردین به چاپ رسیده است.

زمانی که در دهه 1980 / 1360 نظریه انقراض دایناسورها بر اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها به اثبات رسید، موج عجیبی در جامعه جهانی به راه افتاد و بعدها کشف حفره برخوردی چیکسولوب (chicxulub) بر این ادعا مهر تائید نهاد.

مشکل دوگانه
اما موضوع به این جا ختم نشد. کشف دومین حفره در اقیانوس هند و سومین حفره که به تازگی یافت شده، دانشمندان را بیش از پیش متقاعد کرد که انقراض نسل دایناسورها بر اثر برخورد بیش از یک شهاب‌سنگ به زمین اتفاق افتاده است.

به گزارش بی‌بی‌سی، هرچند وجود حفره بولتایش (Boltysh) در اوکراین اولین بار در سال 2002 / 1381 گزارش شد، اما تاکنون دانشمندان در مورد زمان این رویداد و ارتباط آن با حفره چیکسولوب دچار شک و تردید بودند.

در آخرین تحقیقات، دانشمندان گرده‌ها و هاگ‌های گیاهان فسیل‌شده‌ای را که در لایه‌های گل پر شده در این حفره مدفون شده بودند، آزمایش کردند و متوجه شدند درست بعد از برخورد، سرخس‌ها به سرعت به صورت کلونی در منطقه پخش شده‌اند.

سرخس‌ها دارای این قابلیت هستند که به سرعت بعد از فجایع طبیعی شروع به رشد کنند. به این ترتیب لایه‌هایی از هاگ‌های سرخس‌ها می‌تواند نشانه خوبی از برخورد شهاب‌سنگ‌ها به زمین باشد. آن‌ها لایه دومی از سرخس‌ها را درست یک متر بالاتر از لایه اول در منطقه شناسایی کردند که نشان از برخورد دوباره شهاب‌سنگ به این منطقه دارد.

پروفسور سیمون کلی از دانشگاه اپن در این باره گفت: «ما لایه دوم را به عنوان یک برخورد جدید تلقی می‌کنیم. این نشان می‌دهد که برخورد شهاب‌سنگ‌های چیکسولوب و بولتایش در یک زمان اتفاق نیفتاده است. بین این دو برخورد هزاران سال فاصله وجود دارد که با مشخص کردن طول زمان بین دو لایه سرخسی می‌توان به این موضوع پی برد. به این ترتیب ممکن است در آینده ما باز هم به شواهدی در مورد برخوردهای بیش‌تر شهاب‌سنگ‌ها به زمین دست پیدا کنیم».

در حال حاضر محققان فکر می‌کنند دایناسورها به واسطه بارش شهاب‌سنگ‌ها در طول هزاران سال منقرض شده‌اند. پروفسور مانیکا گرادی کارشناس شهاب‌سنگ از دانشگاه اپن که البته در تحقیقات اخیر شرکت نداشته، در این باره گفت: «یک احتمال دیگر برخورد اشیاء نزدیک به زمین است. در حال حاضر ناسا برنامه‌ای به نام اسپیس‌گارد را با هدف نظارت بر اجرام نزدیک به زمین و ساخت سیستم‌های هشدار برای پیش‌بینی برخوردهای احتمالی آینده راه‌اندازی کرده است.