مغز ما برای بهتر شنیدن صدای خودمان سیم‌کشی شده است!

بر اساس این مطالعه همانند دگمه بی صدا یا میوت بر روی کنترل تلویزیون، مغز ما صداهای ناخواسته را فیلتر می‌کند تا بتوانیم بر روی آنچه که گوش می‌دهیم، تمرکز کنیم. اما هنگامی که گفتار شخص خود را دنبال می‌کنیم، به جای تنها یک دگمه میوت شبکه‌ای از تنظیم کننده‌های میزان صدا داریم که می‌تواند به دلخواه صداهایی که تولید می‌کنیم و می‌شنویم را خاموش و یا بلندتر کند.

دانشمندان عصب شناس دانشگاه‌های کالیفرنیا در برکلی و سان فرانسیسکو و نیز دانشگاه جانز هاپکینز علایم الکتریکی ساطع شده از مغز بیماران صرعی بستری در بیمارستان را ردیابی کردند. آن‌ها دریافتند که نورون‌ها در یک قسمت از ساز و کار شنیداری این بیماران هنگامی که آن‌ها صحبت می‌کردند، کم سو می‌شدند در حالی که نورون‌های بخش دیگری روشن می‌شدند.

یافته‌های آن‌ها که در شماره 8 دسامبر 2010 مجله اف نوروساینس چاپ شد، سرنخ‌های تازه‌ای به دست می‌دهد که ما چگونه علیرغم صداهای اطراف می‌توانیم صدای خود را بشنویم و آنچه را که می‌گوییم زیر نظر داشته باشیم. مطالعه‌های قبلی نشان داده‌اند که یک سامانه شنیداری انتخابی در میمون‌ها وجود دارد که می‌تواند فریادهای خودساخته آن‌ها برای جفت گیری، غذا و اعلام خطر را تقویت کند، اما تا پیش از این مطالعه اخیر، روشن نبود که سامانه شنیداری انسان چگونه سیم کشی شده است.