دور‌ کمر بیشتر ، خطر مرگ بیشتر

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که دور کمر آنها زیاد است، طی دوره‌ای 9 ساله، خطر مرگ آنها به هر علت افزایش می‌یابد. پیش از این مشخص شده بود که داشتن دور کمر زیاد با آماس و ورم، مقاومت انسولین دیابت نوع 2، میزان غیرعادی کلسترول و بیماری‌های قلبی همراه است. شاید به این علت که دور کمر ارتباط نزدیکی با بافت‌های چربی احاطه‌کننده‌ امحا و احشا (اندام‌های شکمی)‌ دارد. اعتقاد بر این است که این چربی‌ها به مراتب خطرناک‌تر از بافت‌های چربی زیرپوستی هستند. محققان آمریکایی به مطالعه رابطه بین دور کمر و خطر مرگ در بین 48 هزار و 500 مرد 50 سال به بالا با میانگین سنی 69 و 56 هزار و 343 زن 50 سال به بالا با میانگین سنی 67 پرداختند. شرکت‌کنندگان در این مطالعه اطلاعاتی در مورد وزن و دور کمر خود در سال 1997 ارائه کردند. مرگ این افراد و علت آن طی یک دوره 9 ساله تا سال 2006 براساس شاخص ملی مرگ تحت نظر قرار گرفت. طی این دوره زمانی 9315 مرد و 5332 زن جان خود را از دست دادند. پس از اندازه‌گیری شاخص جرم بدن (BMI) و دیگر علائم خطرناک، مشخص شد مردانی با کمر 120 سانتی‌متر و بیشتر و زنانی با دور کمر 110 سانتی‌متر و بیشتر دو برابر بیش از دیگران در خطر مرگ طی این دوره 90 ساله قرار داشته‌اند. در بین تمامی دسته‌های مختلف شامل وزن نرمال، وزن زیاد و شدیدا چاق در مردان، آنها که کمر بزرگ‌تری داشتند، بیشتر در معرض خطر مرگ بودند. اما در میان زنان، آنها که در دسته وزن نرمال قرار داشتند، خطر مرگ بیشتر بود. علت ارتباط قوی‌تر بین مرگ و دور کمر زیاد در زنانی با شاخص جرم بدنی پایین هنوز مشخص نیست. شاید تجزیه و تحلیل‌های بعدی در مورد ارتباط بین اندازه دور کمر و بافت‌های چربی اندام‌های شکمی یا اندازه‌گیری مقاومت انسولین در بین دسته‌های مختلف شاخص جرم بدن قادر به تشخیص دلیل بیولوژیکی این موضوع باشد. شاید نتایج این مطالعه بر گسترش رهنمودهای آینده در مورد چاقی کمک کند و تاثیرگذار باشد. رهنمودها و ستورات بالینی موجود براساس شواهد و بررسی‌ها در سال 1990 است. این دستورات توصیه می‌کند که از اندازه دور کمر می‌توان افزایش خطر بیماری‌ها را فقط در افرادی که به لحاظ طبقه‌بندی شاخص جرم بدن دارای وزن زیاد یا خیلی چاق هستند، تشخیص داد.