رسانه مدرن، ظرفیت تبلیغ دین را ندارد

دین به عنوان یک منبع معنا و محتوا، در درون خود، رسانه نیز دارد. یه این عنوان که دین به عنوان یک برنامه زندگی راهکارهایی را برای انسان در نظر گرفته است، اما رسانه در محتوای دینی بیش از این که ابزار باشد، یک قالب متناسب با معناست. به عنوان نمونه "صداقت" یکی از مهمترین رسانه پیامهای دینی است. یا پای بندی به دستورات دین، خود رساترین رسانه دینی محسوب می شود. همچنان که به فرمایش امام ششم، کاراترین رسانه دینی، مومنانی هستند که با عمل خود دین را ترویج و تبلیغ می کنند.

گوهر رسانه ای دین، نکته گم شده تبلیغات دینی در تبلیغات امروز است. رسانه دینی وابسته به ابزار نیست. رسانه دینی روح دیانت است که بیش از ابزار و آلات نوین و فناورانه، در تفکر صحیح، ایمان صادقانه و رفتار آگاهانه متجلی می شود.

در صورتی که بتوان چنین قالبهای متناسب با معانی و محتوای دینی را فراهم کرد، آنگاه ساده ترین ابزارهای تکنیکی نیز به برنده ترین و موثرترین رسانه های تبلیغی تبدیل خواهد شد. آنجه در انقلاب اسلامی و الگوی حضرت امام شاهد بودیم این بود که ایشان با بهره گیری از ایمان صادقانه، رفتار آگاهانه و تفکر صحیح دینی ابزارهای ساده ای مانند اعلامیه و نوار را به خدمت گرفته و از این طریق پیام انقلاب اسلامی را به نحو احسن به مخاطبین ابلاغ کردند.

در روزگار کنونی نیز تبلیغ دین بیش از آنکه نیازمند شبکه های ماهواره ای، فناورینهای نوین رایانه ای و مانند آن باشد نیازمند گوهر رسانه ای دین است. چرا که اگر جز این بود امروز رسانه های منسب به وهابیت می بایست برترین رسانه های منتسب به دین در جهان معاصر باشند. حال آنکه می دانیم چنین نیست.

اما ابلاغ پیام در گفتمان دینی از سه عنصر بهره می برد: ابتدا محتوای پیام، سپس قالب انسانی متناسب با پیام  و همچنین رسانه متناسب با محتوای پیام از این رو رسانه های مدرن برای تبلیغ پیامهای مدرن طراحی شده اند، اما این رسانه ها زبان گویایی برای ابلاغ پیامهای معنوی دین نیستند و از این رو ساده لوحی است اگر بخواهیم به صرف دراختیار داشتن ابزارها و تکنیکهای رسانه ای نوین موفق به انتقال پیامهای دینی شویم. به تعبیر دقیقتری ارتباطات در جهان مدرن به دلیل بهره گیری از عنصر پیام مدرن و رسانه مدرن، نمی توانند ظرف مناسبی برای محتوای دینی باشند.