شهلا
صلحجو، نخستین زن ستارهشناس ایران است. او در دورهای معاون رصدخانه
ابوریحان بیرونی بود. مجله زن روز در ۱۲ آذر ۱۳۵۶، در گزارشی درباره او
نوشت: «شیرازیها درباره این زن دانشمند و همشهری خودشان با افتخار
میگویند: او تنها زنی است که شبها ناز ستارهها را به جان میخرد، خود
نمیخوابد، اما برای ستارهها لالایی میخواند!...»
صلحجو
ستارهشناسی را حرفهای ایدهآل برای زنان میدانست و میگفت: «وقتی پشت
تلسکوپ مینشینم و به ستارهها چشم میدوزم، عظمت آفرینش و کیهان، چشم و
دلم را خیره میسازد.»
عکسهای زیر که «تاریخ
ایرانی» انتخاب کرده، او را در مقابل تلسکوپ ۱۴ اینچی و دومی ۵۱ اینچی و در
حال اداره کوچکترین کلاس دانشگاه پهلوی شیراز با سه دانشجو را نشان
میدهد.